Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Έχοντας σήμερα, με την εύνοια της τύχης, ακολουθήσει επί σαράντα και
πλέον έτη την πορεία της Θεάς Αρτέμιδος, θηρεύοντας και κυνηγώντας στους
ελληνικούς και αλλοδαπούς κάμπους, βουνά και βάλτους, αποκομίζοντας τις
μοναδικές συγκινήσεις που η φύση προσφέρει στον άνθρωπο. Έτσι
αποφάσισα μέσω των σελίδων του ανά χείρας αναγνώσματος, να γράψω την
πραγματεία μου, σαν ευχαριστήρια σπονδή, περιγράφοντας τη συναρπαστική
αυτή έμφυτη αρχέγονη, πρώτη ανθρώπινη δραστηριότητα, μεταφέροντας στο
χαρτί τις δικές μου κτηθείσες εμπειρίες, απόψεις και βιώματα, όντας σήμερα
στην ηλικίαν πρεσβύτης και την γνώσιν σοφότερος. Ένθερμος οπαδός της
ταχύποδης Αρτέμιδος ευτύχησα να εξερευνήσω, κατανοήσω και υμνήσω την
τελειότητα και σοφία της φύσης, τους θαυμαστούς κανόνες, νόμους και
μηχανισμούς που τη διέπουν, πολλάκις κατάπληκτος αναπέμποντας τον
ψαλμό «ως εμαγαλύνθητε τα έργα σου Κύριε πάντα εν σοφία εποίησας.»
Ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου το πρωινό ξύπνημα της φύσης που ο κυνηγός
φυσιολάτρης με ευλάβεια και σεβασμό αισθάνεται και απολαμβάνει με τις
αισθήσεις του, μελετώντας και παρατηρώντας το ζωϊκό και φυτικό βασίλειο
που την αποτελούν, αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος-προστάτης και
αναπόσπαστο μέρος της, ο ίδιος. Στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη διαδρομή
πολλοί επιφανείς συγγραφείς ένοιωσαν την ανάγκη να καταγράψουν και
εξυμνήσουν το μεγαλείο της φύσης και της θηρευτικής δραστηριότητας, ως
αέναη βιοτική και εξισορροπητική αναγκαιότητα των ειδών του ζωϊκού
βασιλείου, με πρώτο τον νοήμονα κυρίαρχο άνθρωπο. Πρώτες καταγραφές
απαντάμε στον Όμηρο, στα έπη του οποίου γίνεται συχνή αναφορά σε
σκηνές μάχης, χρησιμοποιώντας περιγραφές από κυνηγετικές παρομοιώσεις,
ο δε Πίνδαρος προβάλει τον επιφανέστερο ήρωά του Αχιλλέα, σε ενασχόληση
του με το κυνήγι από την παιδική ηλικία. Ο Πλάτωνας στο έργο του Νόμοι
αναφέρει το έφιππο κυνήγι και μάλιστα το συγκαταλέγει στα πιο αξιέπαινα
είδη κυνηγίου. Ως κύριο και ακόμη επίκαιρο, αναφέρουμε τον αθηναίο
ιστορικό, συγγραφέα και σωκρατικό φιλόσοφο Ξενοφώντα με τον περίφημο
«κυνηγετικό» από τον οποίο θα παραθέσουμε χρήσιμα στοιχεία για την
κυνηγετική τέχνη στα κεφάλαια του πονήματος. Ο Οππιανός, αρχαίος
Έλληνας ποιητής από την Ανάζαρβο της Κιλικίας, που έζησε τον 2ο αιώνα
μ.Χ. συνέγραψε στα τέλη της βασιλείας του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου
το ποίημα «Αλιευτικά» σε 5 βιβλία, που σώζεται ακόμα και το αφιέρωσε στον
Μάρκο Αυρήλιο, ο οποίος ενθουσιάστηκε. Συνέγραψε και ένα άλλο ποίημα,
τιτλοφορούμενο «Κυνηγετικά», αφιερωμένο στον αυτοκράτορα Καρακάλλα,
που είναι κατώτερο σε αξία από τα «Αλιευτικά». Στο Ονομαστικό λεξικό του ο
Πολυδεύκης, ο λεξικογράφος της ρωμαϊκής εποχής και συγκεκριμένα της
εποχής του Κόμοδου, (βλ 5. 26-32, 35-36 και 5. 32-34) αναφέρεται στο
κυνήγι, όπως αυτό διεξαγόταν κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Ο Αρριανός
ένθερμος οπαδός του Ξενοφώντα συνέγραψε τον δικό του «Κυνηγετικό» το 2 ο
αιωνα μ.χ.
Τέλος άξιες μνείας είναι οι εξαίσιες γλυπτές τοιχογραφίες και μελανόμορφες
παραστάσεις κυνηγών και κυνηγετικών δραστηριοτήτων στην ελληνική τέχνη
που κοσμούν επιφανή έργα (Αξιέπαινη είναι η προσπάθεια της κ. Σαατσόγλου –
Παλιαδέλη, καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας της
Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μαθήτρια του Μανόλη
Ανδρόνικου, το 2004, να αναγνωρίσει τις φυλές των εικονιζόμενων σκύλων στην τοιχογραφία
του Κυνηγιού που κοσμεί την πρόσοψη του Τάφου του Φιλίππου.)
[3]