Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Κυνήγι αγριόχοιρου, εικόνα από ένα μεσαιωνικό εγχειρίδιο υγείας και καλοζωίας του 14ου αιώνα.
Το αρσενικό φτάνει το βάρος των 170 κιλών, ύψος ενός μέτρου στο ακρώμιο
και μήκος έως και 180 εκατ. Ο άγριος θηλυκός χοίρος είναι μικρότερος από
τον αρσενικό. Έχει μεγάλο κεφάλι, και μακρύ ρύγχος που τελειώνει σε
μουσούδα, η ουρά που τελειώνει με μια τούφα από τρίχες, τα ενήλικα
αρσενικά έχουν κυνοειδείς χαυλιόδοντες που προεξέχουν και από τις δύο
πλευρές του στόματος. Χαυλιόδοντες (πιο μικρούς των αρσενικών) μπορούν
να έχουν και τα μεγάλα σε ηλικία θηλυκά. Το τρίχωμα είναι σκληρό,
δύσκαμπτο, από σκούρο καφέ έως μαύρο. Τα μικρά αγριογούρουνα έχουν
ανοιχτόχρωμες καφέ ρίγες κατά μήκος, κατόπιν αποκτούν ένα ομοιόμορφο
σκούρο καφέ χρώμα μέχρι την ηλικία ενός έτους. Ο αγριόχοιρος είναι κυρίως
χορτοφάγος, τρώει βελανίδια, ρίζες, βολβούς που μπορεί να ξεθάψει.
Επιτίθεται εύκολα στις καλλιέργειες κοντά το δάσος. Ο αραβόσιτος στο
γαλακτώδες στάδιο είναι από τις πιο αγαπημένες του τροφές. Τρέφεται επίσης
με έντομα, γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια που βρίσκει σκάβοντας. Ζει στις πυκνές
καλυμμένες περιοχές στο δάσος, σε μητριαρχικά οργανωμένες αγέλες, σε
αυτές τις οικογενειακές ομάδες αποκλείονται τα μεγάλα αρσενικά.
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, παραμένει κρυμμένο στη φωλιά του (κουμάσι -
λότσι) και βγαίνει για τροφή κατά τη διάρκεια της νύχτας. Όταν κυνηγηθεί
αναπτύσσει μεγάλη ταχύτητα, ενώ αν χρειαστεί κολυμπάει πολύ καλά. Σπάνια
ξεπερνά την ηλικία των 15 ετών.
H εποχή αναπαραγωγής αρχίζει τον Οκτώβριο και τελειώνει τον Απρίλιο, η
αρχηγός της αγέλης είναι η πρώτη που επιδεικνύει σημεία οίστρου και αυτό
δρα σαν σινιάλο για τα υπόλοιπα θηλυκά (συγχρονισμός οίστρου). Mετά από
κύηση 115 ημερών, γεννιούνται τα μικρά, συνήθως 3, ενώ κάποτε φτάνουν
μέχρι και 8. Η απογαλάκτιση πραγματοποιείται μετά από 3 μήνες και
ανεξαρτητοποιούνται σε ηλικία 6 μηνών. Το θηλυκό αγριογούρουνο είναι
σεξουαλικά ώριμο όταν φτάσει το 1 έτος, το αρσενικό μετά από 18 μήνες.
Στην Eλλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Eυρώπη, δείχνει μια τάση αύξησης. H
εξάπλωσή του στην Στερεά καλύπτει όλους του νομούς με εξαίρεση την
Aττική. Στην Πελοπόννησο έχει εξαπλωθεί ύστερα από μια αρχική
απελευθέρωση τριάντα ζώων το 1989 των κυνηγετικών οργανώσεων
επανακάμπτοντας θριαμβευτικά μετά από απουσία δεκαετιών
αποδεικνύοντας την επιτυχή στοχευμένη ανθρώπινη παρέμβαση στη
διαχείριση των θηραμάτων.
Τρόποι θήρευσης- Όπλο, πυρομαχικά.
«πρὸς δὲ τὸν ὗν (αγριόχοιρο) τὸν ἄγριον κεκτῆσθαι κύνας Ἰνδικάς, Κρητικάς,
Λοκρίδας, Λακαίνας, ἄρκυς (δίχτυα), ἀκόντια, προβόλια, ποδοστράβας
(πεδίκλες). πρῶτον μὲν οὖν χρὴ εἶναι τὰς κύνας ἑκάστου γένους μὴ τὰς
ἐπιτυχούσας, ἵνα ἕτοιμαι ὦσι πολεμεῖν τῷ θηρίῳ. αἱ δὲ ἄρκυς λίνων μὲν τῶν
αὐτῶν ὧνπερ αἱ τῶν λαγῶν.» Ξενοφών «Κυνηγετικός»
[15]