Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Είναι είδος που ζει σε όλη την Eυρώπη και την Aνατολική Aσία και
Bορειοδυτική Aφρική. Διαχειμάζει στη Nότια και Δυτική Eυρώπη, Bορειοδυτική
Aφρική και Nοτιοανατολική Aσία.
Οι πληθυσμοί που αναπαράγονται βόρεια και ανατολικά μεταναστεύουν
νοτιότερα, ενώ οι πληθυσμοί που αναπαράγονται νότια και δυτικά είναι
μόνιμοι. Αναπαράγεται σε μια μεγάλη ποικιλία βιοτόπων που συνήθως είναι
δασύλλια κοντά σε καλλιεργημένες εκτάσεις. Φωλιάζει σε δέντρα. Γεννάει 1-2
φορές το χρόνο, 1-2 αβγά τη φορά λευκού χρώματος, τα οποία επωάζονται
και από τα δύο φύλα και εκκολάπτονται ταυτόχρονα.
Τρέφεται κυρίως με σπόρους και με βλάστηση που αναζητούν περπατώντας
στο έδαφος. Oι νεοσσοί τρέφονται με ένα είδος ρευστού υγρού, σαν γάλα,
που εκκρίνεται από τον πρόλοβο των ενηλίκων και το οποίο είναι ιδιαίτερα
θρεπτικό.
Τρόποι θήρευσης – Όπλο, πυρομαχικά.
Τον Οκτώβριο εμφανίζονται τα πρώτα μεγάλα κοπάδια που συνήθως
μετακινούνται νοτιότερα (μπασίματα). Αν βρουν τροφή και δεν ενοχληθούν,
μπορεί να παραμείνουν για αρκετές μέρες. H φάσσα έχει τη συνήθεια να
κουρνιάζει σε δάση κωνοφόρων ή πυκνά σύνδενδρα (πεύκα, έλατα, λεύκες
κ.λπ.) που βρίσκονται ψηλά και να κατεβαίνει το πρωί (07.30-07.45) για να
τραφεί στις πεδινές καλλιέργειες (καλαμπόκια - σταροχώραφα) και στα
δρυοδάση (όταν έχουν βελανίδια). Στις διαδρομές της αυτές μπορούμε να την
περιμένουμε καλά κρυμμένοι σε καρτέρι γιατί έχει πολύ καλή όραση.
Εμφανίζονται πρώτα μεμονωμένα οι ανιχνευτές – προπομποί που οι έμπειροι
φασοκυνηγοί δεν τους τουφεκάνε περιμένοντας το κοπάδι που θα έλθει
αργότερα με κάλεσμα.
(σ.σ. Ευρισκόμενος επί τριακονταετία στη Θράκη και στο βόρειο Έβρο όπου
κυρίως τους χειμερινούς δύσκολους μήνες μπαίνουν πολλά πουλιά από τις
όμορες χώρες (Τουρκία, Βουλγαρία) ιδιαίτερα στις πυκνές δενδρώδεις
παραποτάμιες περιοχές όταν ο κάμπος με τις τεράστιες εκτάσεις των
καλαμποκιών δεν έχει καθαριστεί, τότε «μαυρίζει» ο τόπος από φάσσα. Φίλος
μου κυνηγός από Ορεστιάδα, καφετζής στο επάγγελμα, δεινός σκοπευτής και
φασοκυνηγός, πλησίασε το κοπάδι καλυπτόμενος από αρδευτικό κανάλι, με
τρεις πυροβολισμούς πήρε 32 πουλιά, τα οποία μας παρέθεσε σε δείπνο, που
μαγείρεψε στο καφενείο του ο Θόδωρος, φίλος μου, επιδέξιος μάγειρας, στην
κατσαρόλα με πιπεριές, και ομολογώ την εξαίρετη γεύση τους. Εκεί στην
Ορεστιάδα, όταν χιόνισε πήγαμε στο κυνήγι φάσσας με το «κουβά και την
άσπρη μπλούζα» εμπειρία νέα για μένα. Διαλέξαμε μια καλαμποκίστρα
ντυθήκαμε με φόρμες άσπρες ελαιοχρωματιστή με κουκούλα, καθίσαμε πάνω
στους κουβάδες σκυφτοί και ακίνητοι….έρχονταν τα κοπάδια και
προσγειώνονταν δίπλα μας, η αδρεναλίνη στο κόκκινο…Στην πράσινη πόρτα
της Νέας Βύσσας Ορεστιάδος είχα βρει ένα πυκνό σύνδενδρο από λεύκες και
κισσούς, πήγαινα το σούρουπο, μοναδική εμπειρία, έρχονταν να κουρνίασουν,
πάντα μια – μια ή δύο, έμπαιναν στο πυκνό όπως οι βολίδες και έπιαναν στο
δένδρο…συχνά έκαναν καυγάδες μεταξύ τους πλαταγίζοντας τα φτερά τους…
αρμονία ακοής..όταν έπεφτε η τουφεκιά..νόμιζες πως απογειώνονταν κάποιο
τζέτ από αεροδρόμιο…πετάγωντας όλες μαζί έκαναν δαιμονισμένο θόρυβο.
Στη Ξάνθη πριν τρία χρόνια πήρα κάπου δέκα πουλιά σε ηλιόσπορο αρχές
Σεπτέμβρη περιμένοντας τρυγόνια, κάποιος αριθμός πουλιών διαχειμάζει στο
δέλτα του Νέστου ποταμού που είναι καταφύγιο και δεν μεταναστεύει…
Στην Αγγλία η φάσσα είναι επικηρυγμένη λόγω των μεγάλων πληθυσμών και
των ζημιών που κάνουν στις καλλιέργειες, στο Βέλγιο που βρέθηκα υπήρχαν
επίσης μεγάλοι πληθυσμοί μάλιστα μέσα στη νατοϊκή βάση έβοσκαν
[25]