Η ΘΗΡΕΥΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ- ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ

Άλλα ονόματα: Μακρομύτα, Σκαλόρνιθα, Τσαπόρνιθα, Ξυλόκοτα, Σουλτάνα,
Κουκουβαγιοκέφαλη, Γαλαζοπόδαρη, Βελουδομάτα.
Ζει στην Κεντρική, Βόρεια και Δυτική Ευρώπη, καθώς και στη Βόρεια και
Ανατολική Ασία, ενώ ξεχειμωνιάζει στη Δυτική και Νότια Ευρώπη και τη Νότια
και Δυτική Ασία. Είναι αποδημητικό πτηνό ενώ παρατηρούνται και πληθυσμοί
που είναι μόνιμοι. Αναπαράγεται σε μεγάλα δάση με έντονα αναπτυγμένη
βλάστηση στον υπόροφο. Φωλιάζει στο έδαφος, σε φωλιά που είναι
στρωμένη με φύλλα και βρίσκεται καλά κρυμμένη ανάμεσα στη βλάστηση. Τη
φωλιά κατασκευάζει το θηλυκό, το οποίο γεννάει μια φορά το χρόνο 3-5 αβγά
χρώματος ανοιχτού καφεκίτρινου με σκοτεινές κηλίδες. Η επώαση γίνεται από
το θηλυκό και διαρκεί 21-24 ημέρες. Οι νεοσσοί τρέφονται από το θηλυκό και
μπορούν να πετάξουν μετά από 15-20 ημέρες. Τρέφεται με σκουλήκια και
έντομα που συλλέγει από την επιφάνεια του εδάφους ή βυθίζοντας το ράμφος
της σε υγρό και μαλακό έδαφος. Στη χώρα μας αποδημεί τον μήνα Οκτώβριο
και εμφανίζονται τα πρώτα πουλιά στα ορεινά δασώδη εδάφη, οι πρώτες
χιονοπτώσεις του Δεκέμβρη τις μετακινεί στα χαμηλώματα, και οι
μπεκατσοκυνηγοί θεωρούν ότι τα Νικολοβάρβαρα εμφανίζονται οι
περισσότερες συγκεντρώσεις. Το μήνα Μάρτιο εμφανίζονται οι επιστρόφιες
που οδεύουν αντίστροφα στους τόπους φωλεοποίησης.
Τρόποι θήρευσης – Όπλο, πυρομαχικά.
Αποτελεί ένα από τα πιο περιζήτητα θηράματα. Για το κυνήγι της και τις
συνήθειές της έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία. Είναι η θρυλική βασίλισσα του
δάσους, η δυσθεώρητη ντροπαλή βελουδομάτα. Εμφανίζεται με το σούρουπο
για αναζήτηση τροφής βγαίνοντας από το δάσος όπου διημερεύει
κατευθυνόμενη σε μέρη όπου έχει μαλακό χώμα για αναζήτηση των
σκουληκιών, λαχανόκηποι βαμβακότοποι, παραποτάμιες και παραλίμνιες
περιοχές την φιλοξενούν για βοσκή. Το πρωί με το ξημέρωμα επιστρέφει στην
κρυψώνα της διανύοντας μεγάλες αποστάσεις «την αυτήν οδόν ίη»
διερχόμενη την ίδια ακριβώς ώρα όπως τα τραίνα, γενόμενη λεία των
«τυφεκιοφόρων καρτεριτζίδων» που την περιμένουν. Το συναρπαστικό μέρος
του κυνηγιού της βελουδομάτας είναι η μαγεία που δίνει ο σκύλος δείκτης
εντοπίσοντάς την, η «μπηχτή γρήγορη» τουφεκιά ανάμεσα στα δένδρα, η
παλληκαρίσια αναμέτρηση μαζί της, δίνοντας της ευκαιρίες διαφυγής που
αριστοτεχνικά εκμεταλλεύεται, συνήθως βάζοντας τον ήλιο ανάμεσα στον
κυνηγό και το στόχο πετώντας από φυσικό ένστικτο προς τον ήλιο κλπ…Η
θηροκτόνος απαγορευμένη αντιαθλητική θήρευση της στο καρτέρι γίνεται
μόνο από τυφεκιοφόρους και όχι πραγματικούς κυνηγούς.
Είχα την τύχη να την κυνηγήσω στο όμορφο δρυοδάσος της Όσσας και το
Σιδηροβούνι του Θεσσαλικού κάμπου όπου θυμάμαι ξεφωλιάζοντας μια ο
σκύλος, δεν με αντελήφθει και έκατσε ανάμεσα στα πόδια μου…
απίστευτο..δεν ήξερα τι να κάνω. Αναμετρήθηκα μαζί της βιώνοντας
αξέχαστες συγκινήσεις στη δασώδη περιοχή της Αισύμης και Κοτρωνιάς με
τον θρυλικό σκύλο κούρτσχαρ Όστερ, του φίλου μου Αντώνη, στα παραλίμνια
αρμυρίκια της Βιστωνίδας βλέποντας τις καταπληκτικές φέρμες των σέττερ
του κ. Γιώργη με την κοιλιά, να περιμένουν ακίνητα πιασμένα με τις ώρες…και
το ελατοδάσος του Λειβαδίτη, όπου τέλος Οκτωβρίου εμφανίζονται. Εκεί
άκουσα πρώτη φορά να κρώζει με παράξενη φωνή όπως και άλλοι
συγγραφείς αναγράφουν.
[46]