plik pdf 10.05MB - Polska Izba Inżynierów Budownictwa

TECHNOLOGIE
z dna wykopu, nie stosowano studni depresyjnych usytuowanych
na zewnątrz obrysu rzutu budynku.
Określono zasięg i charakter wpływu realizacji budynków
z wielokondygnacyjnymi częściami podziemnymi na
przemieszczenia powierzchni terenu, a zatem również
istniejącej w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy.
Jako strefę oddziaływania realizacji nowego budynku
na przemieszczenia powierzchni terenu i zabudowy sąsiedniej
na nim usytuowanej przyjęto obszar na zewnątrz
poziomego rzutu wykopu, w którego obrębie występują
przemieszczenia pionowe o wartości nie mniejszej niż
±0,6 mm (najczęściej uzyskiwana dokładność prowadzenia
obserwacji geodezyjnej przemieszczeń pionowych).
Stwierdzono, że istnieje zależność zasięgu oddziaływania
wykopu (strefy S 0 ) od rodzaju podłoża gruntowego
i fazy budowy.
W zasięgu oddziaływania nowego budynku wyodrębniono
cztery strefy o długości zależnej od wartości bezwzględnej
przemieszczeń pionowych na krawędzi wykopu
V 0 :
S 0,75 – strefa bezpośrednio za krawędzią wykopu o wartości
bezwzględnej przemieszczeń pionowych nie przekraczającej
0,75V 0 ,
S 0,50 – strefa, w której wartości bezwzględne przemieszczeń
pionowych nie przekraczają 0,50V 0 ,
S 0,25 – strefa, w której wartości bezwzględne przemieszczeń
pionowych nie przekraczają 0,25V 0 ,
S 0 – strefa, w której następuje zanik przemieszczeń, określająca
zasięg oddziaływania realizacji nowego budynku.
Analizy prowadzono uwzględniając następujące fazy
robót: faza II – odpowiadająca wykonaniu konstrukcji
części podziemnej (fot. 6), faza III – wzniesienie budynku
i przyłożenie pełnego obciążenia użytkowego.
Z przeprowadzonych badań i analiz [5], których podstawą
były wyniki geodezyjnych pomiarów budynków
wzniesionych w Warszawie, wynikają następujące wnioski
w odniesieniu do zasięgu stref oddziaływania ich re-
Fot. 4. Ściana szczelinowa rozparta
Fot. 5. Realizacja części podziemnej
budynku metodą stropową
alizacji na przemieszczenia pionowe powierzchni terenu
(tabl. 1 i rys. 1, 2):
1. Największe przemieszczenia pionowe powierzchni
terenu o wartości bezwzględnej do 0,75V występują
0
w odległości do 0,5h w fazach budowy II i III.
2. Przemieszczenia pionowe powierzchni terenu
o wartości bezwzględnej do 0,50V występują
0
w odległości do 0,7h w fazie II i 0,8h w fazie III.
3. Przemieszczenia pionowe powierzchni terenu
4.
o wartości bezwzględnej do 0,25V występują
0
w odległości do 1,1h w fazie II i 1,3h w fazie III.
Zanik przemieszczeń pionowych powierzchni terenu
zależy od rodzaju podłoża gruntowego i następuje:
a) w wypadku utworów piaszczystych w fazie II
w odległości 1,7h od krawędzi wykopu, a w fazie
III w odległości 2,8h od krawędzi wykopu,
b) w wypadku podłoża wykształconego z iłów w obu
fazach w odległości 5,4h od krawędzi wykopu;
zasięg strefy S nie zależy od fazy realizacji
0,75
budynku.
5. Poza strefą S zauważa się w fazie III zwiększenie
0,75
zasięgu poszczególnych stref w stosunku do fazy II.
Z analizy porównawczej poziomych przemieszczeń
ścian wykopu i pionowych podłoża gruntowego w obiektach
o częściach podziemnych wznoszonych metodą stropową
(od poziomu stropu „0”) lub przy rozparciu wykopu
(z zastosowaniem zaklinowania rozpór na oczepie lub
wstępnego sprężenia od poziomu „0”) wynika, że przemieszczenia
poziome obudowy wykopu są nieznaczne w
porównaniu do wartości jej przemieszczeń pionowych.
Przy zastosowaniu podanych wyżej technologii podparcia
ścian szczelinowych dominują przemieszczenia pionowe
podłoża gruntowego.
Podsumowanie
Z analizy blisko 50 obiektów z wielokondygnacyjnymi
częściami podziemnymi realizowanych w ostatnim dziesię-
cioleciu w Warszawie wynika, że:
■ przemieszczenia podłoża
gruntowego, a więc również
zabudowy usytuowanej
w strefi e oddziaływania wykopu
zależą od głębokości
wykopu, rodzaju jego obudo-
Fot. 6. Zrealizowana część podziemna budynku
68 INŻYNIER BUDOWNICTWA STYCZEŃ 2007