3 Fish biology and anatomy Биологија и анатомија на ... - UNDP

102
In Crucian carp the membrane lining
the body cavity (the peritoneum) is light
coloured, while in Prussian carp it is
almost black.
A Prussian carp can grow to a length of
20-25 cm and a weight of some 250 g in
five years. The species has a maximum
length of 45 cm and, in favourable
conditions, can reach a weight of 2-3 kg.
Unlike the common carp Cyprinus carpio
– there are no barbells.
Biology
The Prussian carp is a warm water fish,
and thrives best in shallow lagoons and
estuaries (with a depth of just a few
metres), shallow pools and lakes, and
slow-flowing rivers with muddy beds.
The species is associated with dense
vegetation and feeds mainly on benthic
organisms. It grows rapidly, reproduces
efficiently, and competes with native fishes
for food and space. In some parts of
central Europe it has affected the range of
other indigenous and commercially more
valuable fish species. The species is able
to reproduce by gynogenesis, a process
which only gives rise to new females. The
milt of male fish is needed to initiate the
development of the eggs, but once the
embryos form, the males are excluded.
The offspring produced are thus copies
of the female. It can also tolerate waters
with relatively low oxygen levels.
Крајните единечни анални и дорзални
зраци се силно назабени, има 37-52
жабрени лаци, а страничната линија
е со 29-33 лушпи; слободните краеви
од грбната перка се вдлабнати или
исправени, а аналната перка е со 5½
разгранети зраци.
Кај златниот карас мембраната која
ја обвиткува стомачната празнина
(перитонеумот) е бледо обоена, додека
кај сребрениот караш таа е целосно
црна. Карашот може да расте до
големина од 20-25 cm и да достигне
тежина од околу 250 gr за пет години.
Видот достигнува максимална големина
од 45 cm, а во поволни услови може да
достигне тежина од 2-3 kg. За разлика
од крапот Cyprinus carpio, овој вид нема
мустаќи.
Биологија
Карасот е риба која преферира топли
води, а најдобро опстојува во плитки
лагуни и речни устија, плитки бари и
езера и бавни реки со тињесто дно.
Живее на места со густа вегетација, а
главно се храни со бентосни форми.
Расте многу брзо, се размножува
ефикасно, стапувајќи во компетиција со
природните видови за храна и простор.
Во некои делови од Централна Европа
има големо влијание врз другите
природни и комерцијално значајни
видови на риба. Видот е способен да се
размножува преку гиногенеза, процес
кој овозможува продукција само на
нови женски единки. Млечот од машките
единки е потребен да иницира развој на
икри, но кога се формира ембрионот,
хромозомите од машките единки се
исклучуваат. Потомството кое се создава
е копија на женката. Овој вид исто така
може да толерира и релативно ниски
концентрации на растворен кислород.
Rrezja e fundit e thjeshtë anale dhe ato
kurrzore janë të dhëmbëzuara fort; 37-52
gjembavelëzor; vija anësore me 29-33
luspa; sipërfaqja e mysët kurrizore me
skaje të lira ose të drejta; penda anale me
5½ rreze të buta të degëzuara. Te krapi
membrana që mbështjellë kavitetin e
trupit (peritoneum) është lehtë e ngjyrosur,
përderisa tek karasi prusian ajo është
pothuajse e zezë. Karasi prusian mund
të rritet deri në një gjatësi prej 20-25 cm
dhe peshë afërsisht 250 g brenda pesë
viteve. Specia arrin gjatësi maksimale
prej 45 cm në kushte të volitshme, mund
të arrijë peshë prej 2-3 kg. Ai mund të
ngatërrohet me karasin e ri prusian i cili
i përngjanë krapit të ri të artë (Carassius
auratus auratus), meqë pendët e
tyre fillimisht janë në ngjyrë ari. Duke u
rritur kjo gjendje ndryshon duke marrë
ngjyrën e argjendit. Për dallim nga krapi i
zakonshëm Cyprinus carpio – tek ky nuk
gjenden mustaqet.
Biologjia
Karasi prusian është peshk i ujërave të
ngrohta, dhe më së miri zhvillohet në
lagunat e cekëta dhe grykëderdhjet e
gjera (me thellësi prej vetëm disa metra),
pishina dhe liqene të cekëta dhe lumenj
me rrjedhje të ngadaltë dhe me shtretër
me baltë. Specia rritet mirë në bimësi
të zhvilluar dhe ushqehet kryesisht me
organizma fundor. Rritet shpejtë, riprodhohet
me efikasitet, dhe garon me peshqit
autokton për ushqim dhe hapësirë.
Në disa pjesë të Evropës Qendrore ka
ndikuar në një varg të specieve peshku
të tjerë vendas të cilët janë komercialisht
më të vlefshëm. Kjo specie është e aftë të
riprodhohet me anë të gjinogjenezës, një
proces në të cilin rritet numrin i femrave
të reja.
Οι τελευταίες οπίσθιες και ραχιαίες
ακτίνες είναι έντονα οδοντωτές; 37-
52 βράγχια; πλευρική γραμμή με 29-
33 λέπια; απελευθερωμένη κόψη του
ραχιαίου συνδέσμου ή ίσια; οπίσθιο
πτερύγιο με 5 ½ συνδεόμενες ακτίνες.
Στον χρυσαφί κυπρίνο η μεμβράνη που
διαγραμμίζει την κοιλότητα του σώματος
είναι ανοιχτόχρωμη, ενώ στην Πεταλούδα
είναι σχεδόν μαύρη. Η Πεταλούδα μπορεί
να μεγαλώσει σε μήκος 20-25 εκ. και
σε βάρος 250 γρ. σε πέντε χρόνια. Το
είδος έχει μέγιστο μήκος 45 εκ. και σε
ιδανικές συνθήκες μπορεί να φτάσει σε
βάρος τα 2-3 κιλά. Αντίθετα με τον κοινό
κοινό κυπρίνο (Cyprinus carpio), δεν έχει
μουστάκια.
Βιολογία
Η Πεταλούδα είναι ένα ψάρι ζεστών
νερών και ακμάζει καλύτερα σε ρηχές
λιμνοθάλασσες και εκβολές ποταμών
(με βάθος μόνο μερικών μέτρων), σε
ρηχές λιμνούλες και λίμνες, και σε
ποταμούς ήπιας ροής με λασπώδη
βυθό. Το είδος συνδέεται με την πυκνή
υδρόβια βλάστηση και τρέφεται κυρίως
με βενθικούς οργανισμούς. Μεγαλώνει
γρήγορα, αναπαράγεται αποτελεσματικά
και ανταγωνίζεται για φαγητό και χώρο
με τα ντόπια είδη. Σε μερικά μέρη της
κεντρικής Ευρώπης έχει επηρεάσει το
εύρος των ιθαγενών ειδών και των πιο
εμπορικά πολύτιμων ψαριών. Το είδος
είναι ικανό να αναχαραχτεί με γυνογένεση,
μια διαδικασία που παράγει μόνο νέα
θηλυκά. Το σπέρμα του αρσενικού
ψαριού χρειάζεται για την έναρξη της
ανάπτυξης των αυγών, αλλά όταν τα
έμβρυα σχηματίζουν τα χρωμοσώματα,
αυτά των αρσενικών εξαιρούνται. Οι γόνοι
που παράγονται είναι έτσι αντίγραφα των
θηλυκών. Επίσης, μπορεί να ανεχθεί νερά
με σχετικά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου.