نشريه شماره 614

101فصل پنجم-‏ محاسبات روشنايي معابرتعاريف 1-5 --1-1-5‏(شكلزاويه سنجش نوري عمودي يا زاويه تابش (γ)زاويه بين شعاع تابش نور و محور سنجش نوري چراغ ‏(خطي كه از مركز چراغ گذشته و بر سطح چراغ عمود است)‏ بر حسب درجه.((2-5)-2-1-5زاويه سنجش نوري افقي(‏C‏)‏به زاويه بين نيم صفحه عمودي كه از شعاع تابش نور ميگذرد و نيم صفحهاي كه از محور مرجع صفر و محور سنجش نوري چراغميگذرد،‏ زاويه سنجش نوري افقي گويند ‏(شكل.((2-5)-3-1-5زاويه برخورد(ε)زاويه بين شعاع تابش نور و خط عمود بر سطح در هر نقطه از آن بر حسب درجه كه با زاويه تابش برابر است ‏(شكل (3-5)).-4-1-5زاويه انحراف(β)مكمل زاويه بين دو صفحه عمود بر سطح معبر بر حسب درجه،‏ كه يكي از آنها از چراغ و نقطه مشاهده گذشته و صفحه ديگر ازناظر و نقطه مشاهده ميگذرد ‏(شكل5-1-5- ضريب درخشندگي.((3-5)(q)نسبت درخشندگي هر نقطه از سطح معبر در يك راستاي مشخص شده به شدت روشنايي در آن نقطه بوده و واحد آن1‏(معكوس استراديان)‏ ميباشد.‏ sr q LE(1-5)در اين رابطه:‏: ضريب:qLEدرخشندگي بر حسب معكوس استراديان؛درخشندگي بر حسب كاندل بر متر مربع؛: شدت روشنايي بر حسب لوكس.‏6-1-5- ضريب درخشندگي كاهش يافته(r)1حاصلضرب ضريب درخشندگي در مكعب كسينوس زاويه برخورد نور در هر نقطه از سطح بوده و واحد آن sr ميباشد.‏3r q cos (2-5)