Plan zarządzania dla obszaru Biebrzański Park Narodowy

najliczniejszego występowania wodniczki w BPN. Oświt (1973) w swojej pracy wyróŜnił 5 stref
poprzecznych w obrębie basenu dolnego.
Strefa I immersyjna zajmuje najniŜej połoŜone obszary, ciągnące się wzdłuŜ koryta rzeki,
tworząc pas szerokości 1,0-1,5 km. Zalewy rzeki trwają tu najdłuŜej, a ich czas podlega silnym
wahaniom (od 80 do 340 dni). Maksymalna głębokość zalewów wynosi od 52 do 211 cm. Po
ustąpieniu zalewów poziom wody opada do głębokości 25-70 cm (niekiedy nawet 125 cm) i jest
silnie uzaleŜniony od poziomu wody w rzece. W strefie tej są najbardziej dynamiczne ruchy
wody oraz największe wahania jej poziomu.
Strefa II immersyjno-emersyjna obejmuje obszary połoŜone nieco dalej od koryta rzeki,
równieŜ podlegające długotrwałym zalewom wodami rzecznymi. Jednak czas trwania zalewów
jest krótszy o około 2 miesiące w roku niŜ w przypadku strefy I (w niektórych przypadkach
nawet o 5-7 miesięcy). Głębokość zalewów waha się w granicach od 23 do 166 cm. Po
wycofaniu zalewu utrzymuje się nadal stan silnego zabagnienia. Poziom wody gruntowej
oscyluje w granicach zera, czasami woda stagnuje 5-10 cm powyŜej poziomu gruntu a w latach
suchych opada na krótko do 25-40 cm poniŜej poziomu gruntu.
Strefa III emersyjna wznosi się stopniowo od rzeki w kierunku gruntów mineralnych.
Występują tu krótkie zalewy, trwające najczęściej od 3 do 20 dni w roku (maksymalnie 86 dni).
Ich głębokość waha się w granicach 13-40 cm, chociaŜ zdarzają się zalewy płytsze (6 cm)
i głębsze (106 cm). Okres zalewów przypada głównie na drugą połowę marca i pierwszą
kwietnia. Teren ten charakteryzuje się znacznym zabagnieniem przez cały okres wegetacyjny.
Poziom wody gruntowej utrzymuje się na poziomie zera, czasami stagnuje na poziomie 5-8 cm
a w latach suchych na krótki okres czasu opada do 10-25 cm poniŜej poziomu gruntu.
Strefa IV emersyjna bogatsza w gatunki niskich turzyc i mchów brunatnych, znajduje się
całkowicie poza zasięgiem zalewów wód rzecznych. Pomimo to, utrzymuje się w niej stan
najtrwalszego i najsilniejszego zabagnienia w całej dolinie. Poziom wody oscyluje w granicach
zera, jest stabilny i nawet w latach suchych nie obserwuje się silnych wahań.
Strefa V bagienna obejmuje obszary połoŜone na skraju doliny, w pobliŜu gruntów
mineralnych. Zasilanie w wodę odbywa się poprzez wycieki ze zbocza doliny, spływy wody po
ulewach czy roztopach, lokalnie poprzez zalewy rzeczne. Występują tu zarówno płaty silnie
zabagnione z procesem torfotwórczym jak równieŜ płaty podsuszane w okresie lata
We wszystkich strefach strefowości poprzecznej doliny Biebrzy wysokie stany wody występują
głównie w okresie wiosennych roztopów. DuŜa część doliny jest zalewana i przez dłuŜszy czas
(od kilku miesięcy do prawie całego roku) znajduje się pod wodą. Czas trwania zalewów
w latach 1947-1999 w basenie dolnym określano na podstawie wysokości poziomu wody
mierzonego na punkcie pomiarowym w Burzynie. Przyjęto załoŜenie, Ŝe zalewy występują
45