Plan zarządzania dla obszaru Biebrzański Park Narodowy

Ptaki lęgowe
DuŜe zróŜnicowanie siedliskowe Kotliny Biebrzańskiej stwarza dogodne warunki do
gniazdowania wyjątkowo bogatej awifauny. Do roku 2012 w Kotlinie Biebrzańskiej stwierdzono
występowanie 291 gatunków ptaków. Potwierdzono lęgi ok. 190 gatunków. Dość regularne lęgi
w dolinie Biebrzy wyprowadza około 170 gatunków. Specyfiką zgrupowania ptaków
zasiedlającego teren lokalizacji jest szczególnie wysoki udział gatunków znajdujących się w
Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt (Głowaciński 2001). Wśród nich 6 gatunków jest skrajnie
zagroŜonych (CR), 7 silnie zagroŜonych (EN), 7 naraŜonych na wyginięcie (VU), 8 bliskich
zagroŜenia (NT) oraz 7 niezagroŜonych w chwili obecnej (LC). WaŜne gatunki lęgowe, wraz z
krótkim opisem trendów liczebności w dolinie Biebrzy, zostały przedstawione w tabeli 33.
Tabela 33 WaŜne lęgowe, sporadycznie lęgowe i prawdopodobnie lęgowe gatunki ptaków BPN.
Objaśnienia: DP I– gatunek umieszczony w załączniku I Dyrektywy Ptasiej, IUCN – gatunek umieszczony
na Światowej Czerwonej Liście IUCN, SPEC – kategoria zagroŜenia w Europie według BirdLife
International, PCzK – Gatunek umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt (Głowaciński 2001),
IBA (C.) – kategoria kwalifikująca ostoję ptasią.
Gatunek Wielkość populacji Status Komentarz
Tereny nieleśne (mokradła, turzycowiska, trzcinowiska, łąki)
Bąk 65 odzywających się samców w 2012 r.
w dolinie Biebrzy (Grzywaczewski 2012)
SPEC 3, DP
I, PCzK (LC)
Bączek 22-55 odzywających się samców w SPEC 3, DP
latach 1988–1992 (Dyrcz 2005)
I, PCzK (VU)
Czapla biała 116 par w 2012 r. (M. Wereszczuk et al., DP I
dane niep., akceptacja KF)
Bocian biały
Łabędź
krzykliwy
490 zajętych gniazd w latach 2008-9 w
OSO Ostoja Biebrzańska, 10 zajętych
gniazd znajduje się w BPN (dane własne
BPN)
Sporadycznie lęgowy, dotychczas
potwierdzono gniazdowanie 1 pary w
roku 1973 (Kawenczyński et al. 1976).
W 2012 r. 1 parę gniazdowała w
południowej części parku oraz 1 para w
bliskim sąsiedztwie parku (P.
Dombrowski, dane niep.)
Świstun Prawdopodobnie regularnie lęgowe
pojedyncze pary, na co wskazują
obserwacje samic z młodymi w latach
1989-90, 1994, 1997 (Nowakowski J.J.
dane niep.) oraz w 2010 r. (KF 2011)
RoŜeniec Liczebność aktualna nieznana, 3-5 par
obserwowano w południowej części
basenu dolnego w latach 1990-1998, 1-2
pary w okolicach Brzostowa w latach
2001-2004 (J.J. Nowakowski, dane niep.)
oraz 2006-2007 (KF 2007, 2009)
69
SPEC 2, DP I
SPEC E W,
DPI
SPEC E W,
PCzK (CR)
SPEC 3,
PCzK (EN)
WaŜna populacja krajowa.
WaŜna populacja krajowa, pobieŜna kontrola w roku
1997 wykazała spadek liczebności (Dyrcz 2005)
Pierwszy wykryty lęg 3 par w Polsce (Pugacewicz &
Kowalski 1997), aktualnie regularnie lęgowa w
największej krajowej koloni rozrodczej
Pierwszy stwierdzony lęgu w kraju Zwiększający
liczebność w regionie (Tomiałojć & Stawarczyk
2003)
2 gniazda znaleziono w roku 1968 (Dyrcz et al.
1972). NajwaŜniejsze lęgowisko krajowe, jedyne
miejsce, gdzie stosunkowo regularnie notowane są
lęgowe pary
Jedna z najwaŜniejszych ostoi w kraju, 50 par
lęgowych w latach 1976-1980 (Dyrcz et al. 1984).
Ostatnio odnotowano silny spadek liczebności w
całym kraju (Sikora et al. 2007)
Podgorzałka Ostatnie potwierdzone lęgi miały miejsce IUCN VU, Silny spadek liczebności gatunku w kraju i na