Plan zarządzania dla obszaru Biebrzański Park Narodowy

Ptaki nielęgowe
Badania migrującej awifauny w okresie wiosennym prowadzone były przez
Nowakowskiego w latach 1990-1992 na 15 km odcinku Biebrzy od miejscowości Chyliny do jej
ujścia. W miesiącach III-V wykonywano liczenia co około 2 tygodnie. Stwierdzono wówczas 58
gatunków ptaków wodnobłotnych z badanej grupy Non-Passeriformes. Ogólna liczebność
ptaków zatrzymujących się na badanych rozlewiskach, wynosiła przeciętnie od około 7 800 do
około 15 040 osobników (Załącznik 12a). W roku 1992 liczebność zgrupowania była ponad
dwukrotnie wyŜsza niŜ w latach 1990-1991. W ciągu sezonu notowano wówczas od 10 590 do
29 000 ptaków (Nowakowski 2001).
Badania zgrupowania ptaków migrujących prowadzone były równieŜ przez Dyrcza
w latach 1977 i 1978. Obserwacje obejmowały odcinek od Chylin po Szostaki (6,5 km długości).
Prowadzone były w kwietniu i październiku. Liczebność zatrzymujących się ptaków w okresie
wiosennym i jesiennym była zbliŜone. RóŜnice występowały natomiast w składzie gatunkowym
i strukturze dominacji. Podczas migracji jesiennej wyraźnie dominowały dwa pospolite gatunki:
krzyŜówka i łyska (Załącznik 12b).
Inna fauna Biebrzańskiego Parku Narodowego
Oprócz ptaków, na obszarze lokalizacji Biebrzańskiego Parku Narodowego występuje szereg
innych, cennych gatunków zwierząt. WaŜne gatunki ssaków zostały wymienione w tabeli 34,
waŜne gatunki ryb w tabeli 36, a waŜne gatunki bezkręgowców w tabeli 35.
73