Plan zarządzania dla obszaru Biebrzański Park Narodowy

Księdze Roślin: wełniankę delikatną Eriophorum gracile i turzycę bagienną Carex limosa
(Bartoszuk 2005).
Turzycowiska turzycy zaostrzonej. Występują na mułowiskach i łęgowiejących torfowiskach
intensywnie zalewanych przez wody rzeczne i podsuszanych w okresie lata. Dominującym
gatunkiem jest turzyca zaostrzona Carex gracilis. Występuje równieŜ: mozga trzcinowata
Phalaris arundinaceae, manna mielec Glyceria maxima, wiechlina błotna Poa palustris, rzepich
ziemnowodny Rorippa amphibia, pięciornik gęsi Potentilla anserina, tojeść rozesłana
Lisymachia nummularia, mietlica rozłogowa Agrostis stolonifera, wyczyniec łąkowy Alopecurus
pratensis. Obszary zbiorowiska są wykaszane przez rolników, lokalnie równieŜ wypasane
(Bartoszuk 2005).
Mechowiska związku Caricion lasiocarpae.
Zajmują duŜe powierzchnie torfowisk praktycznie pozbawionych zalewów rzecznych.
Utrzymujące się zabagnienie powodowane jest wodami gruntowymi. Przez znaczną część roku
woda występuje w warstwie mszystej, jedynie w okresie wczesnowiosennym zalega płytką
warstwą powyŜej powierzchni gruntu i sporadycznie poziom wody gruntowej opada do
głębokości ok. 10, maksymalnie 30 cm. NaleŜą tutaj mechowiska turzycy obłej i mechowiska
turzycy zaostrzonej (Bartoszuk 2005, Matuszkiewicz 2005).
Mechowisko turzycy obłej. Rozwija się na mezotroficznych torfowiskach niskich bądź jako
wczesne stadium sukcesji torfowisk przejściowych. Są to niskie zbiorowiska mszysto-turzycowe
charakteryzujące się obecnością takich gatunków jak: turzyca obła Carex diandra, turzyca
nitkowata Carex lasiocarpa, turzyca strunowa Carex chordorrhiza, turzyca błotna Carex
acutiformis, turzyca prosowata Carex panicea, bobek trójlistkowy Menyanthes trifoliata,
siedmiopalecznik błotny Comarum palustre, wełnianka wąskolistna Eriophorum angustifolium
oraz dobrze wykształconą warstwą mchów. Charakter zbiorowiska kształtowany jest przez
czynniki naturalne i działalność człowieka. W przeszłości obszary zajmowane przez zbiorowisko
były ekstensywnie uŜytkowane. Zaniechanie wykaszania jest duŜym zagroŜeniem gdyŜ powoduje
zmiany w strukturze zbiorowiska. Wzrasta udział turzyc kępowych, warstwa mszysta staje się
słabiej wykształcona, następuje zarastanie brzozą, wierzbami, trzciną (Bartoszuk 2005).
Kwaśne młaki niskoturzycowe związku Caricion nigrae.
Występują na obszarach znacznie oddalonych od rzeki, znajdujących się poza zasięgiem
intensywnych zalewów. Charakteryzują się obecnością turzycy pospolitej Carex nigra i mietlicy
psiej Agrostis canina, częstym występowaniem jaskra płomiennika Rannunculus flammula,
65