TUZLU SU SALTWATER

228 Terrance Hayes
Antoloji / Anthology
229
Narayan Surve & Arun Mhatre
Narayan Gangaram Surve (2003)
Aldı Narayan Surve, bakalım ne dedi:
Marathi Şiiri iki kılıç arasında sıkışıp kalmıştı: Hüzün modası ile romantizm devrimi. Onu özgürleştiren
Mardhekar oldu: Şöyle dizeler yazarak gerçekle yüz yüze getirdi:
“Şimdi bile hoş kokuyor çiçekler,
şimdi bile ışıl ışıl kızıl toprak...”
veya
“Elimiz mahkûm yaşamaya. Ölmeye de.”
Böyle sözler. Ama Mardhekar’ın şiiri hüzünlüdür: İnsanlığın geleceği yoktu, şaire göre. Oysa
bizim diyarda geleceği olmayan insanlar gelecek inancıyla yaşıyor, kederliyken bile dişiyle
tırnağıyla mücadele ediyordu. Ben dünyayı değiştirmek için elden geleni yapma yanlısıyım.
Bu bakımdan Mardhekar’a hitaben şiir yazdım. “Mardhekar ile Sohbet”. Bir kısmı şöyle:
“Güzel olan Mardhekar doğrudur da, doğru olansa devrimci, dinamik.
Eğer senin insanın silinip gittiyse ne kalır ki geriye?”
Aldı Arun Mhatre, bakalım ne dedi:
Mardhekar nasıl Surve için kaynak olduysa, Surve ile Mardhekar da kuşaktaşım şairler için
dayanak olmuştur. “Surve ile Sohbet” adlı şiiri o nedenle yazdım:
“İyi ki Surve ile tanışmadın, Mardhekar.
Değirmen bölgesinde yaşar, hep okur.
Al kaplı kalın kitaplar. Zihni her an doludur
eğriyi doğruyu ayıklama derdinde.
Yeller eser kalbinin yerinde: Hakikat peşinde,
gölgesi kağıda düşer, yeldeğirmeninde bir
ustabaşı gibi titizdir.
Tez dile gelir tezi: ‘Şiir insana dair
olmalı. Başına buyruk uçmalı,
özgür bir değer olarak,
insan dışı hiçbir şeye yüz vermeden.’
Laf aramızda, Mardhekar,
insan dediğinde ne var? Öfke, açgözlülük,
yontulmamış doğa, ayrımcılık, imha...
İnsanda başka ne var, ha?
Kuru ekmek arasında ay parçası var sayar
Ama gel de
söyle böyle! Sıkar!
İyi ki tanışmadın Surve ile, Mardhekar.”
Narayan Gangaram Surve (2003)
Seçen Rupali Patil Çeviren Tarık Günersel
Narayan Surve (speaking)
Marathi Poetry was caught between the twin blades of fashionable frustration and romantic revolution.
It was Mardhekar who liberated it and brought it face to face with realty he wrote lines like –
‘Even now flowers smell sweet even now the earth gleams red’... Or ‘We are compelled to live and
also compelled to die’
Such were his words. But Mardhekars poetry grieved that mankind has no future as opposed to
the people in my world, though they too had no future and were often struck by grief, would fight
tooth and nail for their life. I would rise to change the world. That is why I felt like writing poem
addressed to Mardhekar.
‘A Conversation with Mardhekar’ here is part of it –
‘What is beautiful Mardhekar is also true and what is true is also revolutionary and dynamic if
your man himself is wiped out what then is left over?’
Arun Mhatre (speaking)
Just as Mardhekar is a reference for Surve. Surve and Mardhekar are references for poets of my
generation. That’s why I wrote a poem called
‘A Conversation with Surve’
It’s just as well Mardhekar that you didn’t meet Mr. Surve.
Living in the mill area reading fat books coved in red
His mind is engaged all the time in sifting true from false
His heart gone out to truth, or its shadow on paper like a foreman in a mill
He keeps thinking all the time
That poetry should keep out all else except man;
Like a floating capital independent, free
Now you tell me Mardhekar once anger, greed, nature, completion, disparity are set aside
What’s left of man that’s worthy of being called human?
Rather than eat bread as bread
Searching for the moon in bread
Makes life so much pleasant
But now can we tell Surve that?
It’s just as well Mardhekar that you didn’t meet Mr. Surve.
Stephen Muecke
Selected by Rupali Patil
Antik ve Modern: Zaman, Kültür ve Yerli Felsefesi (2004)
Gördüğüm bir rüyayı paylaşacak olursam –böyle aşırı öznel anekdotlar pek anlatılabilir şeyler
olmadığı için affınıza sığınıyorum, ama bunun size de bir şeyler ifade etmesi için çabalayacağım–
bu rüyayı gördüğüm yerin bu proje için önemli olduğunu düşünüyorum. (1) Bu kitap Cadigal
topraklarında yazıldı. Herkese açık bir etkinlik başlarken, ev sahiplerinin katılımcılara hoş geldin
demelerini ya da onların yokluğunda, üzerine basılan, insanlara ait o topraklara saygı gösterilmesini
beklemek, uzlaşma ruhuna uygun, olağan bir protokoldür.
Gördüğüm rüya, iki katlı bir binadaki bir sınıfta geçiyordu. Aborjin felsefesi hakkında tartışmaya
çalışıyorduk ve sınıfta sunum yapan iki Aborjin öğrenci vardı. Bir anda yerde kocaman bir çakıl
taşı yığını belirdi, genç kadınlardan biri çıplak ayaklarıyla bu yığının içinde kendine bir patika açıyordu.
Dairesel bir güzergâhı andıran, sınırları belirgin bu patikayı, genç kadın çakıl taşı yığınını
ayaklarıyla inceltip düzleştirerek, taşları yanlara ve öne doğru sürükleyerek açmıştı. Genç kadın
adeta dans ediyordu. Ve sonra, ilkine paralel ve onunla çakışan ikinci bir yol daha açtı.
Genç kadın işini bitirmişti, sonra ben birden fotoğraf çekme isteğine kapıldım. Ama artık