het vrouwenstandpunt van de staatkundig - DSpace at Open ...

prevaleren, voor zover het politieke partijen betreft. Nederland heeft, ondanks de mogelijkheid
daartoe en ondanks dat bij de behandeling van de goedkeuring van het Vrouwenverdrag
uitdrukkelijk is gesproken over de mogelijkheid tot inperking van de vrijheid van godsdienst
indien er sprake zou zijn van strijd met het discriminatieverbod (zie de Memorie van Antwoord
bij de Goedkeuringswet; EK 1990-1991, 18950 (R 1281), nr. 72a) het Vrouwenverdrag
geratificeerd zonder een voorbehoud te maken. Aangezien de SGP een politieke partij is, geldt
voor de Staat een onbeperkte plicht om actief op te treden zoals het Vrouwenverdrag vereist.
Geen ander grondrecht dwingt tot een terughoudende opstelling, aldus de rechtbank
Rechtbank Den Haag (sector bestuursrecht) 30 november 2006 95
De SGP is tegen de subsidieafwijzing door de overheid in beroep gegaan bij de
bestuursrechter. Naar het oordeel van de rechtbank zou verweerder (de Staat) blijkens het
civiele vonnis onrechtmatig handelen door de subsidieaanvraag in te willigen, hetgeen niet van
verweerder kan worden gevergd. Verweerder heeft de aanvraag niet afgewezen op de grond
dat de SGP in strijd handelt met het Vrouwenverdrag. De afwijzing is uitsluitend gebaseerd op
het uitvoerbaar verklaarde dictum van het vonnis. De rechtbank concludeert dat het bestreden
besluit tot afwijzing van de aanvraag tot subsidieverlening in beroep stand houdt. Het beroep
van de SGP wordt ongegrond verklaard.
Raad van State 5 december 2007 96
Tegen de uitspraak van 30 november 2006 heeft de SGP hoger beroep ingesteld bij de
Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. De Afdeling stelt vast dat de door de SGP
ingediende subsidieaanvraag is afgewezen, omdat subsidiëring van deze partij in strijd komt
met artikel 7, aanhef en onder a en c, van het Vrouwenverdrag en dat het besluit van 20
december 2005 is gebaseerd op het oordeel dat, in zoverre de Wspp de Minister dwingt tot het
verlenen van de in die wet voorziene subsidie, die wet buiten toepassing moet blijven. Hierin ligt
besloten dat artikel 7 van het Vrouwenverdrag verbindende kracht heeft jegens
privaatrechtelijke personen als de SGP.
De SGP heeft hiertegen aangevoerd dat artikel 7 van het Vrouwenverdrag geen
rechtstreekse werking heeft en als artikel 7 van het Vrouwenverdrag al rechtstreekse werking
zou hebben, zou bij de toepassing van die verdragsbepaling in het onderhavige geval een
afweging moeten worden gemaakt tussen het gelijkheidsbeginsel en het kiesrecht enerzijds en
de godsdienstvrijheid, de verenigingsvrijheid en de vrijheid van meningsuiting anderzijds,
waarbij de laatstgenoemde grondrechten dienen te prevaleren. Vervolgens stelt de SGP dat de
wetgever er bewust voor heeft gekozen het in artikel 16 Wspp van rechtswege vervallen van
een op grond van die wet verstrekte subsidie uitsluitend, maar dan ook dwingendrechtelijk te
verbinden aan een strafrechtelijke veroordeling wegens discriminatie. Ook betoogt de SGP dat
er geen rechtsregel is op grond waarvan de bestuursrechter beperkt zou zijn om een
inhoudelijke beoordeling van de rechtmatigheid van de negatieve subsidiebeschikking te geven.
Volgens Clara Wichmann e.a. is een inhoudelijke beoordeling van de afwijzing van de
aanvraag door de Afdeling niet mogelijk omdat het vonnis in de onderhavige procedure niet ter
beoordeling staat en door de Minister en de bestuursrechter als een gegeven dient te worden
beschouwd. Mocht een inhoudelijke beoordeling wel mogelijk zijn, dan hebben Clara Wichmann
e.a. zich op het standpunt gesteld dat aan artikel 7 Vrouwenverdrag rechtstreekse werking
toekomt en dat er geen ruimte is voor een afweging van belangen en dat, zo deze afweging al
zou moeten worden gemaakt, ten aanzien van politieke partijen het gelijkheidsbeginsel en het
passief kiesrecht dienen te prevaleren boven het recht op vrijheid van godsdienst, vereniging
en meningsuiting.
95 RB. Den Haag 30 november 2006, LJN: AZ5393.
96 ABRvS 5 december 2007, LJN: BB9493.
25