het vrouwenstandpunt van de staatkundig - DSpace at Open ...

Hoofdstuk 8 – Samenvatting en eindconclusie
Inleiding
De SGP is, op grond van de Bijbel, ervan overtuigd dat de man en de vrouw ieder een
eigen plaats hebben in de maatschappij. Het uitgangspunt van de partij is dat de man ‘het hoofd
is van de vrouw’. De roeping van man en vrouw is gelijkwaardig, maar niet gelijk. Het politiek
regeerambt is opgedragen aan de man en daarom neemt de partij het standpunt in dat vrouwen
geen zitting mogen nemen in politieke organen. Dit zogenoemde ‘vrouwenstandpunt’ is
gebaseerd op artikel 10 van het Program van beginselen van de SGP. Sinds de jaren tachtig is
er discussie over de positie van de vrouw zowel binnen als buiten de SGP, met name in de
vrouwenbeweging. Een aantal maatschappelijke organisaties hebben recentelijk procedures
gestart tegen de Nederlandse Staat en de SGP. De staat heeft de subsidie aanvraag van de
SGP voor het jaar 2006 moeten afwijzen vanwege een rechterlijke uitspraak (RB. Den Haag, 7
september 2005, LJN: AU2088). Dit omdat de eisers stelden dat het verlenen van subsidie
indruiste tegen het VN-verdrag voor de rechten van de vrouw. Tegen de subsidieafwijzing door
de overheid is de partij in beroep gegaan bij de bestuursrechter (RB. Den Haag, 30 november
2006, LJN: AZ5393). De bestuursrechter wees het beroep af waarop de SGP hoger beroep
heeft ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS 5 december
2007, LJN: BB9493). Het hoger beroep van de SGP werd gegrond verklaard. De raad van State
oordeelde dat de SGP wel recht op subsidie had omdat het Vrouwenverdrag niet noopt tot het
buiten toepassing laten van de Wet subsidiëring politieke partijen. Daarnaast liep er ook nog
een hoger beroep tegen het vonnis van de Haagse rechtbank van 7 september 2005 (Hof Den
Haag, 20 december 2007, LJN: BC0619). Het Hof is van oordeel dat de Staat gehouden is
maatregelen te nemen die er daadwerkelijk toe leiden dat de SGP het passief kiesrecht aan
vrouwen toekent. Zolang de Staat dat niet doet handelt de Staat onrechtmatig omdat het belang
bij handhaving van het discriminatieverbod het zwaarst moet wegen. De subsidiestop is geen
passende maatregel. De Staat moet die maatregel inzetten die effectief is en tegelijkertijd de
minste inbreuk maakt op de grondrechten van de (leden van de) SGP. De SGP heeft tegen het
vonnis van het Hof cassatie aangetekend.
Naar aanleiding van deze procedures en mijn persoonlijke interesse voor dit onderwerp
heb ik mijn scriptie geschreven over het vrouwenstandpunt van de SGP. Het is een bespreking
van enige de uit de SGP jurisprudentie af te leiden grondrechtelijke aspecten van het
vrouwenstandpunt van de SGP. De onderzoeksvraag luidt: In hoeverre valt het
vrouwenstandpunt van de SGP, volgens de Nederlandse rechter, onder de bescherming van de
in Nederland geldende grondrechten en in hoeverre is het vrouwenstandpunt (on)verenigbaar
met de in Nederland geldende grondrechtenbescherming?
Gelijke behandeling/non discriminatie
Uit de jurisprudentie, waarin de SGP een rol speelt, blijkt uit de uitspraak van het hof,
dat het door de SGP gemaakte onderscheid (in beginsel) verboden is op grond van de artikelen
1 Gw, 1 twaalfde protocol jo art. 14 EVRM, 26 IVBPR en 7 aanhef onder (a) en (c)
Vrouwenverdrag en dat de SGP zich schuldig maakt aan discriminatie. Er wordt hoofdzakelijk
ingegaan op het Vrouwenverdrag. De democratische rechtsstaat wordt op fundamentele wijze
aangetast indien zijn vertegenwoordigende organen – ook al is het maar voor een klein deel –
tot stand zijn gekomen op een wijze waarbij een essentieel grondrecht, het verbod op
discriminatie van vrouwen, wordt geschonden. Voor de ABRvS staat de pluriformiteit voorop en
leidt uit de geschiedenis van artikel 7 Vrouwenverdrag af dat dit artikel een heel evenwichtige
bepaling bevat die ruimte zou laten voor het standpunt van minderheden met afwijkende
denkbeelden, zoals de SGP, zolang die niet handelen in strijd met het strafrecht. Het leidend
73