het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

Overigens benadrukken Kool en Moerings dat in de regel officieren van justitie toewijzing van
(gedeeltelijke) schadevergoeding vorderen om een zeker (rechts-) herstel aan het slachtoffer
te bieden. 157 Dit past bij hun conclusie dat het openbaar ministerie positiever tegenover de
wet Terwee staat dan de zittende magistratuur. 158 Nu is het beslist niet zo dat in het WODC-
rapport 2001 gereserveerdheid ten aanzien van de wet Terwee de boventoon voert.
Integendeel, in hetzelfde onderzoek wordt een verschil in visie tussen rechters zichtbaar.
In tegenstelling tot hun kritische collega’s, die conform het civiele recht een meer lijdelijke
opstelling innemen ten opzichte van de voeging in de strafzaak en de civielrechtelijke criteria
strikt hanteren, 159 menen andere rechters dat een actieve onderzoekshouding mag worden
aangenomen ten aanzien van de vordering. Zij zien de voeging in het strafproces als een
rechtsfiguur sui generis en stellen dat het strafrecht een goed middel is om onrecht te
herstellen. Vanuit die houding hebben zij minder moeite met de civielrechtelijke criteria.
Bovendien – en dit raakt de kern van het verschil – beschouwen zij het als zinvol een
slachtoffergerichte voorziening in te bouwen in het strafrecht. 160
Uit het WODC-rapport 2007 blijkt daarentegen niets meer van een gereserveerde houding
onder rechters ten opzichte van de wet Terwee. Dat wil zeggen dat een dergelijke houding in
het geheel niet aan de orde wordt gesteld. 161 Het maken van een voorbehoud is hier wel op
zijn plaats, aangezien in de onderzoeken van 2001 en 2007 voor wat betreft de interviews
verschillende arrondissementen zijn benaderd, waardoor een “één op één” vergelijking niet
mogelijk is. Toch kan men zich moeilijk aan de indruk onttrekken dat wanneer er in 2007 onder
een beduidend aantal rechters nog een gereserveerde opstelling zou zijn geweest ten aanzien
van de wet Terwee, dit niet op een of andere manier door middel van de gedetailleerde
interviews uit het onderzoek naar voren was gekomen. 162 Bovendien blijkt uit het cijfermatige
onderzoek in het WODC-rapport 2007 dat ook in de arrondissementen waar rechters eerder
een gereserveerde houding hadden ten opzichte van de wet Terwee, het percentage (ten dele)
toegewezen vorderingen fors is toegenomen. 163
157
Kool en Moerings 2001, p. 67.
158
Idem, p. 70.
159
Idem, p. 20.
160
Idem, p. 22.
161
Zie ook Van Wingerden 2008, p. 62-68 waar zij een samenvatting geeft over de bevindingen uit het
onderzoek in 2007.
162
Van Wingerden, Moerings en Van Wilsem 2007, p. 97-99, 155-156 en 159-161.
163 Idem, p. 112.
39