het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

Van de onderzoeksresultaten uit dat rapport is alleen de ongelijke afhandeling van
schadevorderingen tussen de verschillende arrondissementen aangehaald. 211 Kennelijk heeft
men de significante toename van het aantal (ten dele) afgedane schadevorderingen na de
eerste jaren ‘Terwee’ over het hoofd gezien. 212 Deze veronderstelling is niet onbelangrijk,
aangezien met de invoering van het onevenredigheidscriterium wordt beoogd dat de
strafrechter zoveel als mogelijk – en vaker dan nu het geval is – inhoudelijk over de vordering
van de benadeelde partij beslist. 213 De gebruikte woorden ‘vaker dan nu’ wekken de suggestie
dat men tijdens de parlementaire behandeling beschikte over en op de hoogte was van
accurate cijfers over afdoeningen van schadevorderingen en deze als uitgangspunt heeft
genomen. Uit de parlementaire stukken blijkt echter in het geheel niet of dit ook daadwerkelijk
het geval was. Integendeel, gelet op de weergegeven gedachtewisseling over het
onevenredigheidscriterium en het Project Strafvordering 2001, mag ervan worden uitgegaan
dat niet de afdoeningscijfers anno 2007 maar die van 2001 en de periode daarvoor de
grondslag tot invoering van het onevenredigheidscriterium zijn geweest.
Eveneens blijkt uit de parlementaire stukken dat de in de WODC-rapporten 2001 en 2007
benoemde praktische problemen, waarmee strafrechters geconfronteerd worden bij de
afdoening van schadevorderingen en de in dezelfde onderzoeken aangedragen oplossingen,
niet in de overwegingen zijn meegenomen. Evenmin is de positieve verandering in de houding
van strafrechters ten opzichte van de civiele vordering tijdens de parlementaire behandeling
aan bod gekomen. Een inhoudelijke argumentatie van en reactie op het amendement had dus
in meerdere opzichten in de rede gelegen. De noodzaak daartoe wordt versterkt nu ter zake
dit amendement de Raad van State niet is geraadpleegd. 214 Bij het ontbreken van een
dergelijke ‘veiligheidsklep’ mag van het parlement extra zorgvuldigheid worden verwacht bij
het invoeren en wijzigen van wettelijke regelingen. 215
211
Zie Kamerstukken II, 2007/08, 30 143, nr. 28, p. 9 en Kamerstukken I, 2007/08, 30 143, C, p. 5.
212
Zie hoofdstuk 3, paragraaf 3.2.1.
213
Zie Candido 2001, p. 356 waar terecht erop wordt gewezen dat ‘inhoudelijk beslissen’ ook kan leiden
tot het vaker afwijzen van vorderingen ( i.p.v. het uitspreken van de niet ontvankelijkverklaring),
hetgeen de weg naar de civiele rechter voor de benadeelde partij blokkeert.
214
Aanwijzing 278 uit ‘Aanwijzingen voor de regelgeving’. In beginsel wordt de RvS niet geraadpleegd ter
zake een ingediend amendement.
215
In de Tweede Kamer is het amendement met algemene stemmen aangenomen. Zie Handelingen II,
2007/08, 30 143, nr. 37, p. 2908. In de Eerste Kamer is het gehele wetsvoorstel zonder stemming (en
zonder enig voorbehoud) aangenomen. Zie Handelingen I, 2009/10, 30 143, nr. 13, p. 436.
51