het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

More documents

Recommendations

Info

Bij de minste complicatie wordt een vordering als niet eenvoudig en dus niet ontvankelijk beoordeeld. Het WODC-rapport 2007 maakt daarentegen in het geheel geen gewag van een terughoudende opstelling van rechters. Gelet op de gedetailleerde vraagstelling bij de interviews mag verondersteld worden dat een eventuele gereserveerdheid van rechters aan het licht was gekomen. Het lijkt erop dat rechters hebben moeten wennen aan de verschuiving naar de slachtoffergerichte benadering in het strafrecht dat door de wet Terwee tot stand is gebracht. De voorzichtige conclusie is dan ook dat de in 2001 geconstateerde terughoudendheid van een aantal rechters heeft bijgedragen aan het lage aantal afdoeningen van schadevorderingen in de eerste jaren na invoering van de wet Terwee. Ten slotte is de toepassing van het civiele recht binnen het strafrechtelijke kader een relevante factor voor de afdoening van vorderingen. In de eerste plaats hebben niet alle strafrechters voldoende kennis en ervaring met het civiele recht, waardoor civielrechtelijke problemen eerder als onoverkomelijk worden ervaren. Dit kan een vlotte en efficiënte afhandeling van civiele vorderingen in de weg staan. Ten tweede opereren een aantal strafrechters bij de beoordeling van een civiele vordering in de sfeer van de strafrechtelijke waarheidsvinding en nemen ten opzichte van de vordering een kritische houding aan. Dit kan betekenen dat zij terughoudend zijn in het toewijzen van schadevergoeding wanneer de verdachte de vordering niet betwist, omdat zij de positie van de verdachte in het strafproces als ongelijkwaardig beschouwen ten opzichte van de gedaagde in het civiele proces. Hoewel veel van deze civielrechtelijke problemen al min of meer zijn ondervangen door aanbevelingen van het LOVS, zijn rechters hiervan niet altijd op de hoogte. Zowel de aanbevelingen als de civielrechtelijke mogelijkheden voor het afdoen van vorderingen worden door strafrechters op uiteenlopende wijze toegepast. Bewustwording van de aanbevelingen en civielrechtelijke regels, alsmede terugkoppeling van de beslissingen, kan een positieve bijdrage leveren aan het aantal afgedane voegingen in het strafproces. 45
4. De tweede stap: het onevenredigheidscriterium 4.1 Inleiding Nu de betekenis van het eenvoudscriterium en de bij de toepassing daarvan ondervonden problematiek in kaart zijn gebracht, 186 is het tijd het laatste onderdeel van dit onderzoek aan te snijden: het onevenredigheidscriterium. Dit nieuwe ontvankelijkheidscriterium is in de rechtsliteratuur niet met onverdeeld enthousiasme ontvangen. 187 Sommige auteurs lijken te twijfelen of deze wijziging ten opzichte van de oude situatie daadwerkelijk een verandering teweeg zal brengen in het aantal afgedane vorderingen. 188 Als voorbeeld wordt erop gewezen dat met name politierechters vanwege te behalen productienormen niet zitten te wachten op de extra tijd die gemoeid zou kunnen zijn met de afhandeling van civiele vorderingen. 189 Naast de twijfels over de werking van het onevenredigheidscriterium is er ook een positief geluid: men wijst erop dat de wetgever een niet te negeren signaal heeft willen afgeven aan de strafrechters om zoveel mogelijk civiele vorderingen af te doen. 190 In dit hoofdstuk onderzoek ik de visie van de wetgever op het onevenredigheidscriterium. Daarbij zal bekeken worden hoe de totstandkoming van dat criterium is verlopen en welke argumenten de wetgever heeft aangedragen voor de invoering daarvan. Tevens zal de doelstelling aan bod komen die de wetgever met het onevenredigheidscriterium voor ogen staat. Ook zal aandacht worden besteed aan de formulering van het onevenredigheidscriterium. Bij dit alles zal worden nagegaan welke gegevens al dan niet een rol hebben gespeeld. Daarbij zullen vanzelfsprekend de verzamelde feiten uit de eerdere hoofdstukken betrokken worden. 186 Hoofdstuk 2 en 3. 187 Ik heb in ieder geval geen bronnen gevonden waarin volledig of overwegend positief werd gereageerd op de invoering van het onevenredigheidscriterium. 188 Cleiren en Verpalen 2011, art. 361 Sv, aant. 3. 189 Sas 2010, p. 84. Zie ook Vellinga 2009, p. 38. 190 Claassens 2008, p. 213, Candido 2011, p. 359, Corstens 2011, p. 776, Cleiren en Verpalen 2011, art. 361 Sv, aant. 3 en Sas 2010, p. 84 en 87. 46
Page 2 and 3: De positie van de benadeelde partij
Page 4 and 5: Inhoud Woord vooraf 5 Inleiding 6 1
Page 6 and 7: Woord vooraf Een woord vooraf aan d
Page 8 and 9: Deze volgorde is noodzakelijk omdat
Page 10 and 11: 1. De rechtsontwikkeling van de voe
Page 12 and 13: De aandacht van de rechter zou teve
Page 14 and 15: Als benadeelde partij werd degene b
Page 16 and 17: 1.2.4 De wet ter versterking van de
Page 18 and 19: Daardoor worden zij niet beroepsmat
Page 20 and 21: Verder uitdiepen van al deze argume
Page 22 and 23: 2. De eerste, grote stap: het eenvo
Page 24 and 25: 2.2.2 Het eenvoudscriterium Aanleid
Page 26 and 27: De memorie van toelichting geeft ve
Page 28 and 29: Ten eerste wordt de beslissing of e
Page 30 and 31: De formulering van het eenvoudscrit
Page 32 and 33: 3.2 Knelpunten in de voegingsproced
Page 34 and 35: Wanneer daarbij de vordering door o
Page 36 and 37: Zoals al aangegeven neemt bij betwi
Page 38 and 39: Een punt ter verbetering dat uit he
Page 40 and 41: Overigens benadrukken Kool en Moeri
Page 42 and 43: Dit kan worden afgeleid uit wat daa
Page 44 and 45: Overigens is een opvallende uitkoms
Page 48 and 49: 4.2 De totstandkoming van het oneve
Page 50 and 51: De Minister van Justitie wees echte
Page 52 and 53: Van de onderzoeksresultaten uit dat
Page 54 and 55: Het gaat om de volgende situaties:
Page 56 and 57: Mogelijk vormen de uit dat systeem
Page 58 and 59: In de nota naar aanleiding van het
Page 60 and 61: 4.4 Een nadere interpretatie van he
Page 62 and 63: Uit de parlementaire stukken blijkt
Page 64 and 65: 5. Conclusie 5.1 Inleiding Centraal
Page 66 and 67: Samengevat betroffen dit de volgend
Page 68 and 69: Hiermee hangt samen dat voor de ond
Page 70 and 71: De boodschap is duidelijk: binnen d
Page 72 and 73: Literatuurlijst Van Bemmelen 1957 J
Page 74 and 75: Groenhuijsen 2001 M.S. Groenhuijsen
Page 76 and 77: Elektronische bronnen ‘Aanbevelin
Page 78 and 79: Jurisprudentie HR 17 juni 1997, LJN

het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?