het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

Uit de parlementaire stukken blijkt weliswaar de doelstelling van het amendement over het
voetlicht te zijn gebracht maar argumenten voor de invoering van het
onevenredigheidscriterium en de beoogde uitwerking daarvan ontbreken volledig.
Een inhoudelijke onderbouwing had echter voor de hand gelegen om de volgende vier
redenen:
- de in het Project Strafvordering 2001 benoemde onduidelijkheid over en gemaakte
voorbehouden ten aanzien van het onevenredigheidscriterium zijn niet weggenomen
of opgehelderd;
- onduidelijk is gebleven waarop men de veronderstelling heeft gebaseerd dat het
onevenredigheidscriterium in tegenstelling tot het eenvoudscriterium wel tot de
beoogde doelstelling zal leiden;
- de in het WODC-rapport 2007 weergegeven significante toename van het aantal (ten
dele) toegewezen vorderingen in strafzaken na de eerste jaren ‘Terwee’, is niet
meegenomen in de overwegingen;
- de in de WODC-rapporten 2001 en 2007 weergegeven problematiek waarmee men in de
voegingsprocedure werd geconfronteerd – met name de niet deugdelijke onderbouwing
van de vordering dan wel het volledig ontbreken daarvan, alsmede de onvoldoende
kennis van en affiniteit met het civiele recht bij strafrechters – en de aangedragen
oplossingen daarvoor, hebben geen rol gespeeld bij de doelstelling om zo veel mogelijk
vorderingen in het strafproces af te doen.
De doelstelling van het onevenredigheidscriterium is door de indieners van het amendement
nader geconcretiseerd. Er zijn vier voorbeeldsituaties benoemd waarin volgens hen geen
reden (meer) mag zijn dat vorderingen door strafrechters niet ontvankelijk worden verklaard.
De achterliggende gedachte is geweest dat het eenvoudscriterium in die situaties geen
afdoende middel vormde – of niet als zodanig door strafrechters werd toegepast – om zoveel
als mogelijk civiele vorderingen af te doen in het strafproces. Door invoering van het
onevenredigheidscriterium werd uiteindelijk beoogd de positie van het slachtoffer in de
voegingsprocedure te versterken. Het is echter de vraag of het onevenredigheidscriterium in
die situaties daadwerkelijk effect sorteert.
61