het vernieuwde ontvankelijkheidscriterium in de voegingsprocedure ...

Onder het eenvoudscriterium was namelijk de enkele betwisting van de vordering of het feit
dat een hoger dan gemiddeld schadebedrag werd gevorderd evenmin reden om de vordering
niet ontvankelijk te verklaren. Daarnaast wordt gesuggereerd dat het onderzoek ter
terechtzitting in voorkomende gevallen zonder meer geschorst zou kunnen worden ten gunste
van de behandeling van de civiele vordering, omdat door de benadeelde partij alsnog
bewijsmiddelen of getuigen ingebracht kunnen worden. Dit is niet in overeenstemming met
het wettelijk systeem dat uitgaat van de civiele vordering als accessorium aan de strafzaak.
Bovendien staat het op gespannen voet met de eigen visie van de wetgever, waarin slechts in
uitzonderlijke situaties ruimte is voor aanhouding van de strafzaak. Dit wordt bevestigd door
de keuze van de wetgever om het voor de benadeelde partij niet mogelijk te maken op eigen
initiatief getuigen naar de zitting mee te nemen. Aangenomen mag worden dat de destijds bij
de totstandkoming van het eenvoudscriterium verwoorde argumenten – onder meer het
voorkomen dat strafzaken vertraging oplopen – nog van kracht zijn.
Ook uit de ‘Aanbevelingen civiele vordering en schadevergoedingsmaatregel’ van het LOVS
komt naar voren dat schorsing van de strafzaak veelal in strijd zal zijn met het
onevenredigheidsbeginsel zelf. 262 Verder bestaat het niet ondenkbeeldige gevaar dat de
verdediging identieke verzoeken zal doen, waaraan op grond van het gelijkheidsbeginsel
gehoor zal moeten worden gegeven. Dit kan een extra vertragend element vormen.
Aanhouding van de strafzaak in deze laatste twee situaties ligt dan ook in de meeste gevallen
niet voor de hand en in de praktijk blijkt dit dan ook nagenoeg niet te gebeuren. Daarentegen
kan een positief effect van het onevenredigheidscriterium verwacht worden in de
bevoegdheid van de rechter tot schatting van het schadebedrag. Wanneer het gevorderde
bedrag niet onmiddellijk door bewijsmiddelen wordt ondersteund, kon de rechter onder het
eenvoudscriterium de vordering gemakkelijk als niet eenvoudig terzijde schuiven. Door het
onevenredigheidscriterium wordt de rechter geacht meer dan voorheen waar nodig het
schadebedrag te schatten. Het schatten van de schade betekent namelijk in de meeste
gevallen niet dat de vordering onevenredig belastend is voor het strafproces. In zoverre kan
door middel van het nieuwe ontvankelijkheidscriterium winst worden geboekt.
262 Zie paragraaf 4.3.4, noot 233 en paragraaf 4.3.5. noot 240 en 245.
62