Narratief verband - CWI

Besluit
Wittgenstein schrijft in de Tractatus Logico-Philosophicus (1998) het volgen-
de:
Der Sinn der Welt muß außerhalb ihrer liegen. In der Welt ist alles
wie es ist und geschieht alles wie es geschieht; es gibt in ihr keinen
Wert – und wenn es ihn gäbe, so hätte er keinen Wert. (6.41/146)
Het is deze gedachte die ik met verhaalwerelden heb willen confronteren.
De verhaalwereld die, net zoals volgens Wittgenstein de werkelijke wereld,
bestaat uit contingente feiten. Hoe verhoudt een dergelijke opvatting zich
tot de interpretatie van verhalen, toegespitst op het narratief verband? Om
deze vraag te beantwoorden, heb ik twee routes bewandeld. De ene route
heeft als ingang de theorie (Hoofdstuk 1). De tweede route loopt langs twee
case-studies (Hoofdstuk 2 & 3).
In het eerste hoofdstuk bleek dat de betekenis van wat er gebeurt in
verhalen op verschillende manier gestalte gegeven kan worden in narratieve
theorie. De betekenis van de fabula-elementen ligt niet besloten in de fabula
zelf, maar ligt er buiten: in de interpretatie van subjecten. Er is geen enkele
reden om op basis van de tekst aan te nemen dat de fabula niet contingent
is. De auteurs die ik besproken heb, spreiden alle een strategie tentoon om
het zo-zijn van verhalen te verdringen. Barthes en Prince assimileren het
narratief verband met logische structuur. Helaas zijn logische structuren net
zo contingent als welk willekeurig voorval dan ook. Tomashevsky en Brooks
dichten de fabula een ontwerp toe door het gebruik van personfiërende tropen.
De impliciete vooronderstelling die hiermee binnengesmokkeld wordt, is die
van een auteur die de (verhaal)wereld ontworpen en zo van betekenis voorzien
57