Ambtenaar 2.0 - Evernote

Don Tapscott, Anthony D. Williams -
Wikinomics: How Mass Collaboration
Changes Everything (2006).
Bron: www.regering.nl. Directe link:
http://twurl.nl/lejbhg.
Crowdsourcing: ‘outsourcing to the
crowd’, ofwel het uitbesteden van taken
aan burgers of consumenten, dus buiten
de eigen organisatie.
16
eigen smaak en interesse en ga je dieper de lange staart in. De conclusie
is dat de beroepsgroepen die altijd hebben gefungeerd als ‘menselijke
zeef’ momenteel hun positie in de samenleving zien verzwakken. Zij
zijn hard aan het nadenken waar hun meerwaarde (hun niche) ligt in
deze nieuwe wereld (bijv. journalisten op www.denieuwereporter.nl)
want hun werk wordt steeds vaker door andere internetgebruikers gedaan
(bijv. bloggers). Voor ambtenaren kan een vergelijkbare situatie
ontstaan. Ik ga daar dieper op in in Hoofdstuk 5. We zullen als ambtenaren
moeten inzien dat burgers niet meer automatisch naar de overheid
kijken voor oplossingen, maar zelf gaan rondkijken. En wij zullen
moeten onderzoeken hoe we zelf gebruik kunnen maken van die sociale
netwerken en de mogelijkheden die internet biedt om beter ons werk
te kunnen doen. Net als de bedrijven die ik als voorbeeld noemde al
hebben gedaan.
3. Massasamenwerking
Het is een bekend gegeven, maar misschien goed om nog eens even te
herhalen. We weten heel veel als overheid. We hebben professionals en
deskundigen aangenomen en hebben zo heel wat kennis binnen onze
muren zitten. Maar we weten niet alles. Daarom betrekken we anderen
bij ons werk: we huren bedrijven in, laten onderzoeken doen en nodigen
belangengroeperingen e.d. uit om mee te denken. Daarmee hopen
we – tegen heel veel geld - gaten in onze kennis op te vullen: de dingen
waarvan we weten dat we ze niet weten. Maar zelfs dan blijft er nog
een categorie kennis over: de dingen waarvan we niet weten dat we ze
niet weten. Hoe komen we daar achter?
Waarschijnlijk kan hiervoor dezelfde grafiek worden gebruikt als bij de
long tail: de beperkte groep kenners die het grootste deel van de kennis
en ideeën aan kunnen leveren en in de lange staart de onzichtbare
kennis en ideeën van de enorme groep mensen die je niet in beeld
hebt. Daarbij gaat het er niet om dat we de hele staart in beeld brengen,
maar dat we dat ene idee dat we net nodig hebben eruit kunnen
plukken. Of dat we net die persoon vinden die de juiste bijdrage kan
leveren aan een tekst, een project of wat dan ook.
De overheid moet kleiner, beter en flexibeler, vindt het kabinet. Dat
kan onder andere door taken uit te besteden aan de samenleving:
crowdsourcing, outsourcing to the crowd. Op die term kom ik in de volgende
paragraaf terug, maar één van de boeken waarin dit concept verder
wordt uitgewerkt is “Wikinomics. How mass collaboration changes
everything”, van Don Tapscott en Anthony D. Williams. Wat kunnen we
als overheid met massasamenwerking?
Wikinomics
Het boek heeft eigenlijk twee belangrijke boodschappen. De eerste is
dat om mee te kunnen in deze wereld, als je als organisatie vooraan wil
blijven lopen, je niet alleen op je eigen organisatie en medewerkers
kunt bouwen, maar ook de kennis en ideeën van buiten moet weten
in te zetten. En de tweede boodschap is dat dat niet gemakkelijk is.
Dat vraagt dat je mentaal de knop om zet en dat je moet leren hoe je
zoiets aanpakt. Maar ook dat de meest succesvolle bedrijven de meest
radicale omslag hebben gemaakt.