DE LOFZANG VAN MARIA - Geschriften van Maarten Luther

leven niet verkeerd en op een dwaalweg zou gaan, ook dan wanneer zij van haar
goede mening 8 en goeddunken gebruik zou maken en daarenboven een stemming van
vroomheid en voldaanheid bij zichzelf zou opmerken. Evenzo zijn dan door deze
dwaling en verkeerde opvatting, die de ziel koestert, ook alle werken van het lichaam
slecht en bedorven, zelfs dan wanneer iemand zich dood vastte en het werk van alle
heiligen deed. Daarom is het nodig, dat God ons eerst de geest, dan ziel en lichaam
behoedt, opdat wij niet tevergeefs werken en leven; alsdan zullen wij inderdaad heilig
worden, niet alleen vrij van openbare zonden, maar veeleer ook van valse en
schoonschijnende goede werken.
Dit zij tot verklaring van de twee woorden "ziel" en "geest" opgemerkt, hierom, omdat
zij zeer veel in de Schrift voorkomen; voor ditmaal moge dit voldoende zijn.
II. De gelovige lofprijzing Gods roemt in vreugde en smart alleen God.
1. Slechts uit het geloof in Gods daden welt de echte lof op.
a) Het geloof is een zeer persoonlijk vertrouwen op wat God doet.
Dan komt het woordje "Magnificat". Dit betekent: "groot maken", "verheffen" en
"hoog tegen iemand opzien"; het wordt gebruikt van hem, die vele grote en goede
dingen vermag, kan en wil doen, zoals dan verder in dit loflied volgt. Zoals dus het
woord "Magnificat"gelijk de titel van een boek aangeeft, waarover het handelt, evenzo
duidt ook Maria met dit woord aan, wáárvan in haar loflied sprake zal zijn, n.l. van
grote daden en werken van God, om ons geloof te versterken, alle nederigen te
troosten en alle hooghartige mensen op aarde te verschrikken. Tot dit drievoudige
gebruik of doel moet ons deze lofzang dienen; want Maria heeft niet voor zich alleen,
maar voor ons allen gezongen, opdat wij haar zouden nazingen. Nu is het onmogelijk,
dat iemand verschrikt of getroost wordt op grond van zo grote daden van God,
wanneer hij niet gelooft dat God grote daden doen kan ; maar dit niet alleen, maar hij
moet ook geloven, dat God ze doen wil, en dat Hij er een voorliefde in heeft, ze te
doen. Ja, het is ook niet voldoende, dat u gelooft, dat Hij wèl aan anderen, maar niet
aan u grote daden wil doen en u dan van zulk een goddelijke daad uitsluiten; aldus
denken diegenen erover, die God niet vrezen, wanneer zij sterk staan, en de moed
laten zinken, wanneer zij zich in nood bevinden.
b) Het geloof, dat Gods werken ervaart, stemt ootmoedig en getroost.
Zulke vormen van geloof zijn niets waard en volkomen dood. als een waan, die uit een
verzinsel is voortgesproten. U moet veeleer zonder enig wankelen, zonder enige
twijfel de wil van God jegens u zich voor ogen stellen, zodat u vast gelooft, dat Hij
ook met u grote dingen zal en wil doen. Dit geloof leeft en is beweeglijk; het
doordringt en verandert de gehele mens; het dwingt u om in vreze te verkeren, als u
zich hoog voelt, en getroost te zijn, wanneer u in de diepte bent. En hoe hoger u zich
voelt, des te meer moet u vrezen; hoe dieper bedrukt u bent, des te meer kunt u
getroost zijn. Dit bewerkt geen geloof van andere aard. Hoe zult u het in doodsnood
stellen? Dan is het toch niet voldoende slechts te geloven, dat God tot helpen
bekwaam en in staat is, maar dan is het noodzakelijk te geloven, dat Hij u helpen wi1;
er moet immers een onuitsprekelijk grote daad geschieden, opdat u van de eeuwige
dood verlost, eeuwig zalig en Gods erfgenaam wordt. Dit geloof vermag alle dingen,
gelijk Christus zegt (Marc. 9: 23), dit alleen houdt stand, dit brengt het ook tot het
8 Volgens de R.K. zedenleer is voor een goed werk een "goede mening" noodzakelijk, d.w.z. de
bedoeling, met deze handeling het gebod van God resp. van de kerk te vervullen.
11