DE LOFZANG VAN MARIA - Geschriften van Maarten Luther

Moeder Gods ben geworden, maar God en Zijn werk moet men aan mij eren en
prijzen. Het is voldoende, dat men zich met mij verheugt en mij zalig prijst, omdat
God mij heeft gebruikt, deze Zijn werken in mij te verrichten.
Merk op, hoe volledig zij alle dingen tot God terugleidt; hoe zij in 't geheel geen werk,
geen eer, geen roem voor zichzelf opeist. Zij gedraagt zich nog juist als vroeger, toen
zij niets daarvan bezat, vraagt ook niet méér naar eer dan vroeger; zij zet geen hoge
borst op, laat er zich niet op voorstaan, bazuint het niet uit, dat zij Moeder Gods is
geworden, verlangt geen eerbewijs, maar gaat als te voren in huis haar gang, melkt de
koeien, kookt, wast de borden, veegt en is in de weer, zoals dit aan een dienstmeisje of
huismoeder past, met geringe en eenvoudige werkzaamheden, als lieten zulke
overweldigende goederen en genadeblijken haar onverschillig. De vrouwen en de
buren beschouwen haar niet als voornamer dan vroeger; dat verlangt zij ook niet; maar
blijft een arme burgervrouw te midden van de grote massa van de kleine lieden. O,
welk een eenvoudig, rein hart is dat, welk een wonderbaar mensenkind is dat: Hoe zijn
daar zo grote dingen verborgen onder zo nederige gedaante: Hoevelen zijn met haar in
aanraking gekomen, hebben met haar gesproken, gegeten en gedronken, die haar
misschien veracht en voor een doodgewone, arme, simpele burgervrouw hebben
gehouden, terwijl zij vol ontzag tegen haar zouden hebben opgezien, indien zij zó iets
van haar hadden geweten.
b) Gods Naam wordt aangetast, wanneer men zichzelf roemt.
Dit betekent nu: "Zijn Naam is heilig". Want "heilig" betekent, wat afgezonderd is en
aan God toebehoort, wat men niet aanraken en bevlekken, maar in ere houden moet.
"Naam" daarentegen wil zeggen een goede reputatie, roem, lof en eer. Zo moet ieder
zich verre houden van de Naam van God en hem niet aantasten en zich hem
toeëigenen. In verband hiermede staat in Ex. 30: 25 v.v. met zinnebeeldige betekenis,
dat op Gods bevel door Mozes een kostbare heilige zalf werd gemaakt en dat het
strenge gebod werd uitgevaardigd, dat niemand daarmede zijn lichaam mocht zalven.
Dat betekent, dat niemand zich Gods Naam mocht toekennen; want dit is Gods Naam
ontheiligen, wanneer wij onszelf laten roemen of eren of aan onszelf een welbehagen
hebben en ons om onze werken of goederen roemen, zoals de wereld het doet, die
Gods Naam voortdurend ontheiligt en ontwijdt. Nee, evenals de werken alleen Gods
eigendom zijn, zo moet ook de naam Hem alleen voorbehouden blijven, en allen, die
aldus Zijn Naam heiligen en afstand doen van eer en roem, die houden Hem recht in
ere. Daarom worden zij daardoor ook geheiligd, zoals in Ex. 30: 29 staat geschreven,
dat de kostbare zalf zo heilig was, dat zij alles heiligde, waarmede zij in aanraking
kwam. D.w.z.: wanneer Gods Naam door ons geheiligd wordt, en wij geen werk, geen
roem, geen zelfbehagen voor ons opeisen, dan wordt Hij recht geëerd. Dan raakt Hij
ons aan en heiligt ons.
c) Wanneer mensen ons eren, moeten wij toch aan God de eer laten.
Daarom is het zaak, hier waakzaam te zijn, omdat wij het op aarde niet zonder Gods
goederen kunnen stellen, en daardoor ook niet zonder naam en eer. Indien iemand ons
prijst en daardoor een (goede) naam verschaft, dan moeten wij op het voorbeeld van
de Moeder Gods letten en steeds bereid zijn, met dit vers (v. 49) daarop te
antwoorden. Wij moeten van de eer en de lof een goed gebruik maken en openlijk
zeggen of toch tenminste in het hart denken: "O Heere God, het is Uw werk, dat
geprezen en geroemd wordt, laat ook U daarvoor de naam zijn. Niet ik, o Heere, maar
U hebt dit gedaan, die in Uw macht alle dingen doet, en heilig is Uw Naam". Zo moet
men de lof en de eer niet afwijzen, alsof ze een onrecht waren, noch ze verachten,
32