DE LOFZANG VAN MARIA - Geschriften van Maarten Luther

aan de andere kant God wat de mens wil. Zo is dus Israël een mens, die aan God gelijk
is en over God macht heeft, die in God, met God en door God een heer is, om alle
dingen te doen en te vermogen 69 .
II. Gods belofte schenkt Christus aan een zondige wereld.
10. Gelijk Hij gesproken heeft tot onze vaderen, Abraham en zijn zaad in eeuwigheid
70 .
1. De belofte Gods aan Abraham oordeelt en begenadigt de wereld.
a) De belofte geschiedde uit genade en sluit elke verdienste uit.
Daar is het uit met alle verdienste en alle aanmatiging en is de loutere genade en
barmhartigheid van God omhoog geheven; want God heeft hen, die van Israël zijn,
niet om hun verdienste aangenomen, maar alleen uit hoofde van Zijn eigen belofte.
Uit louter genade heeft Hij het vast beloofd, uit louter genade heeft Hij het ook
vervuld. Daarom getuigt Paulus in Galat. 3: 17 v. v. , dat God vierhonderd jaar
vóórdat Hij Mozes de wet gaf, aan Abraham een stellige belofte heeft geschonken,
opdat niemand zou kunnen roemen of zeggen, dat hij deze genade en toezegging door
de wet of door wetswerken verdiend of verworven heeft. Juist deze belofte prijst en
verheft hier de Moeder Gods ook boven alles en brengt dit werk van de menswording
van God geheel in verband met de goddelijke, genadige, onverdiende toezeggingen,
die Hij aan Abraham heeft gedaan. De belofte van God aan Abraham vinden wij
voornamelijk in Gen. 12: 3 en 22: 18; maar ook elders wordt op vele plaatsen er naar
verwezen. Zij luidt als volgt: "Ik heb bij Mijzelf gezworen: in uw zaad zullen alle
geslachten (of volken) der aarde gezegend worden". Deze woorden van God worden
door Paulus en alle profeten, zoals ook betaamt, geëerbiedigd. Want door deze
woorden zijn Abraham en al zijn nakomelingen gered en gezaligd, en ook wij moeten
nog allen daarin zalig worden; immers hierin is Christus besloten en wordt Hij beloofd
als de Heiland van de ganse wereld. En dat is de "schoot van Abraham" (Luc. 16: 22),
waarin allen, die vóór de geboorte van Christus zalig geworden zijn, in veiligheid zijn
gebracht, en zonder deze woorden is geen mens zalig geworden, ook al had hij alle
goede werken verricht. Dit willen wij nader beschouwen.
b) De belofte toont ons, dat de wereld buiten Christus staat onder de vloek.
Allereerst volgt uit deze woorden van God, dat de gehele wereld buiten Christus in
zonden en verdoemenis ligt en met al haar doen en laten is vervloekt. Want wanneer
God zegt, niet dat "enige", maar dat "alle" volkeren in Abraham's zaad gezegend
zullen worden, dan zal er zonder dit zaad van Abraham onder geen enkel van de
volkeren zegen zijn. Wat had God nodig, meteen zo grote ernst en een zo dure eed
zegen te beloven, indien reeds zegen en niet louter vloek voorhanden was geweest?
Uit deze uitspraak hebben de profeten verstrekkende gevolgtrekkingen gemaakt, n.l.
dat alle mensen boos, nietswaardig, leugenachtig, vals, blind, kortom zonder God zijn,
zodat het in de Schrift geen grote eer is, mens te heten. Want voor God geldt deze
naam even zoveel als voor de wereld iemand, die een leugenaar en bedrieger wordt
69 Vergl. Luther's beroemde woorden uit het geschrift van 1520: "Over de vrijheid van een
Christenmens": "Een Christen is een vrij heer over alle dingen en niemands onderdaan (in het geloof);
een Christen is een dienstbare knecht aller dingen en ieders onderdaan (in de liefde)".
70 Luc. 1: 55. Opmerkelijk is het, dat Luther de afzonderlijke verzen anders citeert dan het gehele
"Magnificat".
54