jali's van de pasvallei - Stichting Papua Erfgoed

ven. De vrouwen roosterden zoete aardappels in het vuur en
werkten aan een nieuw draagnet, de mannen zaten te praten.
Opeens keken ze op. Hoog in de verte klonk een brommend geluid.
,,Aninggunggu", mompelden ze; de kinderen kropen wat
dichter naar hun moeder. De mensen wachtten tot het gebrom
geleidelijk weer minder sterk zou worden, zoals gewoonlijk. Maar
vandaag ging het anders.
Plotseling werd het geluid van de grote vogel heel sterk. Het leek
of ze dichtbij was, maar door de wolken konden de mensen
niets zien. Het gebrom kwam nader, onzichtbaar. De mannen
sprongen op, de kinderen grepen de rok van hun moeder. Radeloosheid
stond op hun gezicht te lezen. „Aninggunggu komt".
Heel even maar duurde het ontzettende geluid. Daarna een zware
slag, gekraak van brekende bomen en takken. Toen stilte.
Het duurde enige tijd, voordat een paar mannen het waagden om
de gevallen vogel van dichterbij te gaan bekijken. Er zaten immers
geesten in! Tenslotte gingen een paar Jali's op weg. Het
was niet ver van hun dorp. Voorzichtig kropen ze over de kleine
paadjes, toen door het oerwoud. Van een afstand gluurden ze
tussen de bomen door naar de grote vogel. Wat was die ontzettend
groot, bijna even groot als een heel dorp. En de geesten
zagen ze ook lopen, geen mensen, nee, geesten, want ze waren
wit.
Later gingen de geesten weg, naar het zuiden, lopend. Tenslotte
verdwenen ze helemaal, want een andere vogel nam hen mee.
Onder leiding van de grote hoofdman Liok hebben de Jali's later
de neergestorte vogel nog weer bezocht, vanzelfsprekend nadat
men er zeker van was, dat de geesten geen kwaad meer konden
doen. Want de Jali's hadden goed begrepen, dat de huid van
déze vogel heel wat harder was dan die van de vogels, die zij met
hun pijlen neerschoten. Ze hakten kleine stukjes metaal van het
gevaarte af en bonden die aan hun bijlstelen. Het kostte wel veel
arbeid om deze stukken metaal los te krijgen, maar de moeite
daarvoor werd ruimschoots beloond. Want met de nieuwe, eigengemaakte
„stalen" bijlen konden ze veel sneller in het bos werken
dan met de vroegere stenen bijlen.
Veel mensen keken met nog meer ontzag dan voorheen op tegen
de hoofdman Liok. Want tenslotte was hij het geweest, die het
gedurfd had om de gevaarlijke vogel aan te pakken. En sommige
Jali's hadden nu bijlen met een „steen" van staal.
10