Hoofdelijke verbintenissen - Prof. Willem H. van Boom

Hoofdstuk 3
betreffen; daarbij zal het in de eerste plaats aankomen op de uitleg van de
betalingsafspraak. Als de debiteur die tot betaling van ƒ 1000, is gehouden, de
verplichting op zich neemt om in plaats daarvan in vier maandelijkse termijnen
van ƒ 300, te betalen, zal veelal sprake zijn van een (vernieuwd) hoofdelijkheidsverband
ten belope van het grootste gemene bedrag (ƒ 1000,). Betaling van
een termijn zal voor de hoofdelijkheid dus een delgende werking hebben van
(300/1200 x 1000 =) ƒ 250,. Concluderend kan worden gezegd dat van geval tot
geval moet worden nagegaan of nakoming van de nadere betalingsafspraak mede
delgende werking heeft voor de andere debiteuren. Zie daarover hiervoor paragraaf
3.3.2.
Op de hoofdregel in ons recht dat de vaststellingsovereenkomst, de schikking,
het betalingsuitstel en de betalingsregeling geen gevolgen hebben voor de verbintenissen
van de hoofdelijke debiteuren die geen partij zijn bij de betreffende
overeenkomst, zijn uiteraard uitzonderingen denkbaar. Buiten de situatie waarin
expliciet volmacht is verleend door de andere hoofdelijke debiteuren om een
vaststellingsovereenkomst c.q. nadere afbetalingsovereenkomst aan te gaan, kan
worden gedacht aan het geval waarin een van de debiteuren mede namens een
andere debiteur een schikking aangaat en aldus handelend, op redelijke gronden
de belangen van die ander behartigt. De vertegenwoordigingsbevoegdheid van
de hoofdelijke debiteur, die alsdan grond vindt in art. 6:8 jº art. 6:201 BW, zal
echter uitzondering zijn. De hoofdelijkheid op zichzelf is mijns inziens onvoldoende
grond om een dergelijke bevoegdheid aan te nemen. Terecht wees de Hoge Raad
daarom het bestaan van een zogenaamde volgplicht af voor verzekeraars die
onafhankelijk van elkaar hetzelfde aansprakelijkheidsrisico hebben gedekt. Deze
verzekeraars zijn weliswaar hoofdelijk verbonden tegenover de verzekerde (zie
nader hiervoor paragraaf 2.5.4.1), maar hun hoofdelijke verbintenissen behouden
een zodanige mate van zelfstandigheid dat handelingen verricht door de ene debiteur
met de crediteur, geen werking hebben tegenover de andere debiteur. Dit is slechts
anders als de debiteur die de schikking treft, mocht begrijpen dat de andere debiteur
zou instemmen met een dergelijke schikking. 55
De werking van betalingsuitstel heeft een aparte regeling gekregen in art. 6:9 lid
2 BW:
55 HR 19-4-1996, NJ 1997, 24 nt. MMM (Delta Lloyd/Interlloyd).
66
Uitstel van betaling, door de schuldeiser aan een der schuldenaren verleend,
werkt ook ten aanzien van zijn medeschuldenaren, voor zover blijkt dat dit
de bedoeling van de schuldeiser is.