'Wie niet waagt…' - Marleen De Jong Teksten

More documents

Recommendations

Info

22 Wat ‘Nederlands spreken opent deuren’ Een intensieve campagne om op alle fronten aan taalstimulering te werken in een wijk. Zoveel mogelijk Nederlandssprekenden zijn bezig met taalverwerving voor Nederlandslerenden. Wie Anne Kooiman en Evelyne Hurkmans, opbouwwerkers van de stichting Bewonersondersteuning deelgemeente Feijenoord (BdF) Meer informatie BdF/Bewonersorganisatie Afrikaanderwijk, telefoon 010 – 297 38 38, e-mail boa@afrikaanderwijk.nl Alles in het teken van taal 10 Alles, echt álles is er rond de zomer van 2005 in de Afrikaanderwijk uit de kast gehaald om mensen op allerlei plekken in de wijk Nederlands te laten spreken. Want: Nederlands leren op een taalcursus, dat lukt nog wel. Maar vervolgens het Nederlands oefenen in de praktijk, daar ontbreekt het aan, vinden de cursisten zelf. Ze bewegen zich in eigen netwerken en ontmoeten nauwelijks Nederlandssprekende mensen in hun wijk, in elk geval niet op een vanzelfsprekende manier. Ook de winkeliers bijvoorbeeld spreken meestal in de thuistaal met hun klanten. En datzelfde doen automatisch veel professionals van niet-Nederlandse herkomst in de wijk. Dat moest anders kunnen, vonden ze vanuit het OKZ-overleg in de wijk (Onderwijs Kansen Zone). In dit platform werd het idee geboren om een intensieve taalcampagne te gaan voeren. Opbouwwerkers Anne Kooiman en Evelyne Hurkmans hebben dit idee met veel enthousiasme en wilskracht vorm gegeven. Kooiman: “Heel de Afrikaanderwijk moest één groot leslokaal worden, bij wijze van spreken… Niemand mocht er aan ontkomen dat we intensief bezig waren met Nederlands.” Dat is behoorlijk gelukt.
Lancering van de taalcampagne begon in april met een deur waar je echt doorheen kon stappen en een levensgrote koffi etafel op het Afrikaanderplein. Meteen al een groot succes: er schoven zo’n tweehonderd bezoekers aan tafel en er kwamen leuke reacties. Veel verschillende middelen hebben vervolgens bijgedragen aan het gevoel dat er een echte campagne in de wijk aan de gang was. Taalposters, advertenties, media-aandacht, T-shirts, kaarten, wekelijks een kraam op de markt en een tentoonstelling vertelden allemaal dezelfde boodschap: oefenen met Nederlands is een belangrijke opgave voor de wijk. Uiteindelijke concrete producten die dat heeft opgeleverd zijn een intrigerend en prachtig boekje, ‘Geef me je woord’ en een kunstwerk met vrouwensilhouetten op banieren. Het hele proces heeft veel mensen bereikt en is er een enorme groei in het aantal cursisten Nederlands. De afsluitende conferentie in november voor alle werkers in de wijk behandelde ook dilemma’s zoals het op de werkvloer spreken in je eigen taal of in het Nederlands. Kooiman: “Dat ligt heel gevoelig en complex, dat kun je niet zomaar even veranderen, maar er is nu in elk geval aandacht voor.” Beide dames blikken vermoeid maar tevreden terug. Hurkmans: “Het is enorm gegroeid terwijl we ermee bezig waren. We begonnen met het idee voor een kunstwerk, met beeldend kunstenaar Maria Ikonomopoulou, maar gaandeweg is er veel bijgekomen. Dat maakt het erg arbeidsintensief maar ook bevredigend.” Ze moeten nog lachen als ze denken aan het Rad van Avontuur dat ergens onder het stof in een kelder stond en dat zij creatief ombouwden tot een reuze Pimpampetspel. “Gewoon, op een schoolplein of een grasveldje gingen we zo’n spel spelen. Kinderen haalden hun ouders of grotere broers en zussen erbij en iedereen deed mee.” De herinnering aan de soms ontroerende ontmoetin- gen tussen Nederlandssprekende vrouwen en Nederlandslerende vrouwen staan in hun geheugen gegrift. Ze vormden de basis voor het boekje ‘Geef me je woord’. En zo stikt het van de voorbeelden. Inmiddels is er een evaluatie verschenen, mét een methodiekbeschrijving. Belangrijke aandachtspunten voor zo’n campagne als dit noemt Evelyne Hurkmans het draagvlak in de wijk en het goed letten op bestaande zaken en daarbij aansluiten, bijvoorbeeld in het mobiliseren van mensen. De Afrikaanderwijk heeft het voordeel dat er al een ‘infrastructuur’ is via het OKZ-overleg. En verder: “Je moet ruimte laten voor spontaniteit. Soms bleken activiteiten minder goed te werken dan je dacht en waren anderen juist een groot succes, zoals de workshop met Loesje.” De activiteiten rond de taalcampagne waren voor alle wijkbewoners. Gaandeweg kwam het accent op vrouwen te liggen, ook omdat vanuit de stad het leren van Nederlands aan opvoeders werd benadrukt. Inmiddels ligt er vanuit de Nederlandslerende mannen in de Afrikaanderwijk de vraag of er voor hen ook iets dergelijks kan komen. Het is een van de voorbeelden waardoor de campagne nog steeds achteraf effect heeft. 23
Page 1 and 2: ‘Wie niet waagt…’ twintig inn
Page 3 and 4: Inleiding Twintig innovatieve proje
Page 5 and 6: gebruiken bijvoorbeeld steeds dezel
Page 7 and 8: “Het is niet alleen maar een leuk
Page 9 and 10: weinig kinderen die de voorschool a
Page 11 and 12: vinden in Haventaal, maar onvermijd
Page 13 and 14: De zelfrefl ectielijst is onderdeel
Page 15 and 16: heeft de testfase begeleid. “De m
Page 17 and 18: Met het betrekken van ouders heeft
Page 19 and 20: Begin 2007 moet het materiaal van K
Page 21: dat echt ánders zou zijn dan het b
Page 25 and 26: aspirant brugklassertjes. Marja Reg
Page 27 and 28: geluiden over het werken met ‘Zo
Page 29 and 30: onderling een oplossing krijgen en
Page 31 and 32: portfolio ook bij jongere kinderen
Page 33 and 34: les. Voor leerkrachten blijkt het z
Page 35 and 36: de map met mooi uitgewerkte tekenin
Page 37 and 38: Toegevoegde waarde is een begrip da
Page 39 and 40: etere en duidelijkere handvatten. H
Page 41 and 42: je steeds meer taalkennis nodig, en
Page 43 and 44: manieren kan, waardoor je de eigenh

'Wie niet waagt…' - Marleen De Jong Teksten

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?