'Wie niet waagt…' - Marleen De Jong Teksten

Lancering van de taalcampagne begon in april met een deur
waar je echt doorheen kon stappen en een levensgrote
koffi etafel op het Afrikaanderplein. Meteen al een groot
succes: er schoven zo’n tweehonderd bezoekers aan tafel
en er kwamen leuke reacties. Veel verschillende middelen
hebben vervolgens bijgedragen aan het gevoel dat er een
echte campagne in de wijk aan de gang was. Taalposters,
advertenties, media-aandacht, T-shirts, kaarten, wekelijks
een kraam op de markt en een tentoonstelling vertelden allemaal
dezelfde boodschap: oefenen met Nederlands is een
belangrijke opgave voor de wijk.
Uiteindelijke concrete producten die dat heeft opgeleverd
zijn een intrigerend en prachtig boekje, ‘Geef me je woord’
en een kunstwerk met vrouwensilhouetten op banieren. Het
hele proces heeft veel mensen bereikt en is er een enorme
groei in het aantal cursisten Nederlands. De afsluitende conferentie
in november voor alle werkers in de wijk behandelde
ook dilemma’s zoals het op de werkvloer spreken in je eigen
taal of in het Nederlands. Kooiman: “Dat ligt heel gevoelig en
complex, dat kun je niet zomaar even veranderen, maar er is
nu in elk geval aandacht voor.”
Beide dames blikken vermoeid maar tevreden terug. Hurkmans:
“Het is enorm gegroeid terwijl we ermee bezig waren.
We begonnen met het idee voor een kunstwerk, met beeldend
kunstenaar Maria Ikonomopoulou, maar gaandeweg is
er veel bijgekomen. Dat maakt het erg arbeidsintensief maar
ook bevredigend.” Ze moeten nog lachen als ze denken
aan het Rad van Avontuur dat ergens onder het stof in een
kelder stond en dat zij creatief ombouwden tot een reuze
Pimpampetspel. “Gewoon, op een schoolplein of een grasveldje
gingen we zo’n spel spelen. Kinderen haalden hun
ouders of grotere broers en zussen erbij en iedereen deed
mee.” De herinnering aan de soms ontroerende ontmoetin-
gen tussen Nederlandssprekende vrouwen en Nederlandslerende
vrouwen staan in hun geheugen gegrift. Ze vormden
de basis voor het boekje ‘Geef me je woord’. En zo stikt het
van de voorbeelden.
Inmiddels is er een evaluatie verschenen, mét een methodiekbeschrijving.
Belangrijke aandachtspunten voor zo’n
campagne als dit noemt Evelyne Hurkmans het draagvlak
in de wijk en het goed letten op bestaande zaken en daarbij
aansluiten, bijvoorbeeld in het mobiliseren van mensen. De
Afrikaanderwijk heeft het voordeel dat er al een ‘infrastructuur’
is via het OKZ-overleg. En verder: “Je moet ruimte laten
voor spontaniteit. Soms bleken activiteiten minder goed te
werken dan je dacht en waren anderen juist een groot succes,
zoals de workshop met Loesje.”
De activiteiten rond de taalcampagne waren voor alle
wijkbewoners. Gaandeweg kwam het accent op vrouwen te
liggen, ook omdat vanuit de stad het leren van Nederlands
aan opvoeders werd benadrukt. Inmiddels ligt er vanuit de
Nederlandslerende mannen in de Afrikaanderwijk de vraag
of er voor hen ook iets dergelijks kan komen. Het is een van
de voorbeelden waardoor de campagne nog steeds achteraf
effect heeft.
23