Een nieuwe kans voor particulieren en voor - Curatoren.nl

2.2 Liquidatie (ch. 7)
2.2.1 Aanvraag
Wie kan de procedure beginnen?
Zowel de debiteur als zijn crediteuren kunnen ch. 7 aanvragen, of, in de Amerikaanse
terminologie, een liquidatie kan vrijwillig of onvrijwillig zijn. Er is geen voorwaarde voor het
aanhangig maken van een vrijwillige procedure, s.301. Als crediteuren een onvrijwillige
procedure aanhangig willen maken, gelden beperkingen: s. 303 (b) bepaalt dat de totale
schuld die niet door zekerheid is gedekt minstens $10.000,- moet bedragen. Als de debiteur
meer dan twaalf crediteuren heeft, moeten minstens drie crediteuren de aanvrage
ondersteunen. Heeft de debiteur minder crediteuren, dan moet de aanvrager een
vordering van minstens $10.000,- hebben. S. 303 (h) bepaalt daarnaast dat de debiteur bij
onvrijwillige liquidaties ‘in het algemeen zijn schulden niet betaalt die opeisbaar zijn’.
Tegen wie kan een liquidatieprocedure aanhangig worden gemaakt?
S. 109 (b) bepaalt dat iedere persoon een debiteur onder ch. 7 kan zijn. S. 101 (33)
omschrijft “person” als een individu, een maatschap of een rechtspersoon. Tegen boeren
kan geen onvrijwillige liquidatieprocedure worden begonnen. Er gelden afwijkende regels
voor onder meer spoorwegen, banken en verzekeraars.
S. 109 (a) bepaalt dat de persoon moet wonen of werken in de Verenigde Staten. S. 109 (f)
bepaalt dat een individu (een natuurlijk persoon) geen debiteur kan zijn, d.w.z. niet in
aanmerking komt, als een vorige faillissementszaak nog geen 180 dagen geleden
aanhangig is geweest, en wel in de volgende gevallen: 1. Als de FR de zaak had afgewezen
wegens het opzettelijk negeren van zijn bevelen, of het opzettelijk niet verschijnen, 2. Als
de debiteur vrijwillig zijn zaak had laten afwijzen na een verzoek van een crediteur tot
opheffing van de opschorting van rechtswege van crediteursrechten. Deze uitzonderingen
zijn bedoeld om kort achter elkaar ingediende aanvragen tegen te gaan, omdat dit al gauw
tot misbruik leidt.
Hoe?
De aanvraag moet worden ingediend op een daarvoor officieel vastgesteld formulier. De
belangrijkste elementen zijn: de personalia, het totaal van de schulden gerangschikt naar
prioriteit en soort zekerheid, een overzicht van de bezittingen, plus de mededeling van de
debiteur dat hij bepaalde bezittingen als exempties aanmerkt. Sinds 1984 moet de debiteur
ook een overzicht geven van zijn inkomsten, bovendien zijn verschillende procedurele
waarborgen opgenomen dat de aanvrager weet dat er meer opties zijn dan straight
bankruptcy (zie s. 342 (b) en Revised Officiale Form 1). Deze wijzigingen zijn opgenomen
om ch. 13 te bevorderen en ook om de rechter en de UST in staat te stellen te beoordelen
of er sprake is van substantial abuse. Ook moet de debiteur aangeven hoeveel hij zijn
advocaat heeft betaald, s.329 (a).
Gevolgen van de aanvraag
De aanvraag is in het Amerikaanse stelsel een ‘order for relief’. Het indienen van de
aanvraag werkt (‘operates’) als een opschorting van rechtswege (automatic stay) van alle
activiteiten van crediteuren om hun vordering te innen, s. 362 (a). Hoewel de rechter nog
niet is ingeschakeld, is iedere handeling gericht op incasso nietig. S. 362 (b) noemt enige
uitzonderingen op de automatic stay, zoals strafrechtelijke vervolging en alimentatie.
Een nieuwe kans voor particulieren en voor ondernemers 13