Een nieuwe kans voor particulieren en voor - Curatoren.nl

uitgewerkt akkoord worden overgelegd en moet aannemelijk worden gemaakt dat
redelijkerwijs verwacht mag worden dat de vereiste meerderheid van crediteuren ten
gunste daarvan stemt. Zijn tweede voorstel is om in plaats van de surséance het
faillissement te gebruiken om het behoud van de onderneming al dan niet binnen de
bestaande (rechts)persoon te trachten te bewerkstelligen. Het faillissement bestaat thans
uit een conservatoire en een executoriale fase. Ophof stelt voor slechts de tweede fase
faillissement te noemen en de eerste fase “moratorium”. Aan de schuldenaar die in de
toestand verkeert dat hij heeft opgehouden te betalen, dient de mogelijkheid te worden
geboden een moratorium te verkrijgen. Dit kan rechtstreeks worden aangevraagd door de
schuldenaar, of als verweer van de schuldenaar tegen een faillissementsaanvraag van
crediteuren, dan wel ambtshalve door de rechtbank, indien niet reeds onmiddellijk
aannemelijk is dat behoud van de onderneming niet mogelijk is. Het moratorium wordt
beheerst door de bepalingen van de Faillissementswet die betrekking hebben op de
conservatoire fase van het faillissement. Door het moratorium worden net als in de
voorstellen van de Commissie Mijnssen alle bestaande vorderingen (en dus niet alleen de
concurrente vorderingen, zoals in surséance het geval is) op de schuldenaar ‘bevroren’,
behalve de vorderingen die door pand, hypotheek, retentie en eigendomsvoorbehoud zijn
gedekt. De afkoelingsperiode van art. 63a Fw blijft evenwel van kracht. De curator alleen is
bevoegd de boedel te verbinden en kan aldus slagvaardiger optreden dan de
bewindvoerders, terwijl hij toch van de expertise van de (voormalige) bestuurder(s)
gebruik kan blijven maken ex art. 106 jo 105 lid 1 Fw. In alle andere gevallen wordt direct
het faillissement uitgesproken, zoals dat thans bestaat.
4.4 Brief Staatssecretaris Kosto
Naar aanleiding van de voorstellen van de Commissie Mijnssen tot wijziging van de
surséance-regeling, heeft Staatssecretaris Kosto van Justitie op 27 april 1994 een brief
geschreven aan de Tweede Kamer (23 400 VI nr. 36). Hieruit blijkt dat het voornemen
bestaat wetgeving voor te bereiden tot aanpassing van de huidige surséance-regeling.
Daarbij geldt als uitgangspunt dat eventuele aanpassingen het bestaande stelsel van
rechtsverhoudingen tussen ondernemingen en derden zo min mogelijk dienen aan te
tasten. Hieronder worden de hoofdlijnen van deze aangekondigde aanpassingen
weergegeven.
Allereerst wordt de surséance-aanvraag door de rechtbank voortaan inhoudelijk getoetst.
De aanvraag wordt afgewezen, indien aanstonds moet worden aangenomen dat de
verlening van de surséance de door de schuldenaar gedreven onderneming geen baat
brengt.
Ten tweede leidt het verlenen van een voorlopige surséance van rechtswege tot de
instelling van een uitwinningsverbod voor de duur van één maand, met de mogelijkheid
van verlenging met nog een maand. Hiermee wordt voortgebouwd op de reeds bestaande
facultatieve afkoelingsperiode ex art. 241a Fw. Het uitwinningsverbod houdt in dat de
bevoegdheid van alle schuldeisers tot het uitoefenen van hun rechten in beginsel wordt
‘bevroren’. Crediteuren kunnen hiertegen bij de rechter-commissaris opkomen. Na afloop
van het uitwinningsverbod kunnen de desbetreffende schuldeisers hun rechten weer
uitoefenen.
Tenslotte kan de rechtbank op verzoek van de schuldenaar en/of de bewindvoerder bij een
afzonderlijke beslissing bepalen dat wederpartijen van de schuldenaar bij wederkerige
overeenkomsten gedurende veertien dagen na de desbetreffende uitspraak van de
74
Een nieuwe kans voor particulieren en voor ondernemers