Een nieuwe kans voor particulieren en voor - Curatoren.nl

geworden, door enige bepalingen die het de rechter mogelijk maken of hem zelfs daartoe
verplichten de surseance in een faillissement te converteren. Verder heeft de surseance
geen werking ten opzichte van de belangrijkste crediteuren, kredietgevers met zekerheid,
de fiscus en andere preferente crediteuren. In de derde plaats is surseance te duur voor
de particuliere sfeer, door de kosten van de bewindvoerder, meestal een advocaat. Ten
slotte biedt surseance geen soulaas als de aflossingscapaciteit van de debiteur te klein is
om een voor crediteuren bevredigend accoord aan te bieden. Het benodigde quorum voor
een accoord is zeer hoog.
Praktijk van het faillissementsrecht
Verreweg de meeste faillissementen worden opgeheven ‘wegens de toestand van de
boedel’. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt tussen eigenlijkeen oneigenlijke
opheffers. Oneigenlijke opheffing vindt plaats als de curator voorziet dat er niet voldoende
baten zijn om andere crediteuren dan de fiscus en de bedrijfsvereniging te betalen. Er zijn
dan wel enige baten, maar het loont de moeite en de kosten niet om een
verificatievergadering bijeen te roepen indien te voorzien is dat geen van de overige
crediteuren enige betaling zal krijgen. Deze voor de toepassing van de Fw frustrerende
situatie kon ontstaan omdat deze wet geen sanctie stelt op het binnen veertien dagen
houden van de verificatievergadering (HR 10 juli 1951, NJ 654).
In faillissementen van particulieren is er vrijwel nooit voldoende geld of vermogen
aanwezig om de curator te betalen. Hierom heeft de advocatuur weinig prikkels om zich in
dit deel van het recht te specialiseren. Omdat er niet veel te verdienen is, worden meestal
stagiaires en beginnende advocaten bij deze kleine faillissementen als curator
aangewezen. Art. 19 Fw bepaalt dat bij elke rechtbank een openbaar register wordt
gehouden waarin van faillissementen aantekening wordt gehouden. In beginsel blijven de
gegevens daar voor onbeperkte tijd geregistreerd. Op het Ministerie van Justitie wordt
een centraal faillissementsregister bijgehouden, onder meer vanwege het afgeven van de
verklaring van geen bezwaar bij BV’s en NV’s. Ook wordt sinds 1978 door Craydon Het
Nederlands Faillissementenregister geëxploiteerd, waar de faillissementsgegevens van
alle rechtbanken zijn opgeslagen. De gegevens, die in principe voor een onbeperkte duur
geregistreerd blijven,zijn tegen betaling voor een ieder te raadplegen.
4.2 Commissie Mijnssen
Naar aanleiding van deze toenemende kritiek en in verband met kamervragen heeft de
toenmalige Minister van Justitie bij besluit van 1 mei 1986 een commissie bestaande uit
allemaal juristen ingesteld, onder voorzitterschap van mr. F.H.J. Mijnssen, lid van de Hoge
Raad, met de taak advies uit te brengen over de vraag of en in hoeverre het wenselijk is
voorstellen tot wijziging van de Faillissementswet - in het bijzonder betreffende de regeling
van de surséance van betaling - voor te bereiden en, in geval van deze wenselijkheid blijkt,
daartoe voorstellen te doen. Op 24 oktober 1989 is het rapport van deze commissie ter
advisering omtrent eventuele herziening van de Faillissementswet (naar haar voorzitter
kort genoemd: Commissie Mijnssen) verschenen. De commissie heeft ervan afgezien haar
advisering te gieten in de vorm van een voorontwerp van wet, aangezien naar haar mening
een nadere oordeelsvorming op basis van haar rapport de voorkeur verdiende.
In het rapport wordt voornamelijk aandacht besteed aan de regeling van de surséance van
betaling van een schuldenaar - een rechtspersoon hetzij een natuurlijke persoon - die een
onderneming in stand houdt. Daarnaast beveelt de commissie aan een regeling voor de
Een nieuwe kans voor particulieren en voor ondernemers 63