Commissie Cohen: deelrapport overheid - EenVandaag

Het was interdun. Taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden stonden er eigenlijk niet echt in. En een
risicoanalyse heb ik ook niet gezien. Ik heb alleen gezien: best, realistic en worst case, maar verdere uitwerking
heb ik ook niet gezien. En dan zegt mij dat ook niks. Want je kan wel de kretologie erin zeen, maar als je
vervolgens de uitwerking er niet in zet, wat moet je er dan mee?’ (MedewerkerPolitie)
Feitelijk, het draaiboek. Je hebt een groot en een klein draaiboek. Wij, als uitvoerende dienst, krijgen het kleine
draaiboek, het operationele draaiboek. Wat moet ik als plae pet weten. Iedereen weet de aanleiding wel, dat
hoe er allemaal niet in. Ik verwache wel een klein beetje de scenario’s: zoals wanneer gaan we opschalen? En
op wat voor een manier gaan we opschalen? Als je met Oud en Nieuw werkt, ligt er voor elk scenario een
draaiboek klaar. Dat is ook het voordeel van een terugkerend evenement, zoals Koninginnedag: je weet wat je
kan verwachten.
Hier was dat natuurlijk veel moeilijker. Je wist heel slecht wat je kon verwachten. Ik had het gevoel vooraf, er
komt een keer vijonderd man. En die stuur je gewoon weg. En dan gaan ze ook wel. Maar het waren er net een
paar meer. Zo erg had je het niet kunnen verwachten. Het draaiboek dat we hadden was gewoon te summier en
onvolledig. De hel van de roepnummers stond er niet in, de collega’s stonden niet ingevuld. Maar op het
moment van het maken van het draaiboek wisten ze dat ook gewoon niet’. (Medewerker BPZ)
Het als concept betitelde draaiboek wordt op 21 september ‘s morgens in de driehoek besproken.
Het wordt, omdat het een concept is, niet uitgereikt. Wel komen de drie scenario’s weer aan de
orde.
‘En toen zou het SGBO de scenario’s presenteren. Ze hadden drie scenario’s uitgewerkt. Nou, daar hebben ze
nauwelijks inzage ingegeven van wat het zou betekenen. Dus wel: als het aantal deelnemers groeit, dan groeien
we mee in opschalen. Rondom de woning van het meisje is het afgezet enzovoort. Dat soort dingen. En mensen
zouden begeleid worden naar het Gorecht-terrein. En toen, ik herinner me dat ik heb gezegd: ja, maar hoe ga je
dat doen? Hoe ga je zoveel mensen begeleiden naar? Want mensen komen van alle kanten binnen. Dus hebben
wij daar zelf ook over nagedacht. En wij hebben ook steeds gevraagd in dat SGBO: maar wat betekent het dan
dat je gaat opschalen? Wat ga je dan doen? Wanneer ga je ME inzeen? Al dat soort dingen. En daar kwam
gewoon geen antwoord op. Nee, dat hebben we geregeld in het SGBO. En dat gaat goed.
(Vertegenwoordiger gemeentelijk kolom ROT)
Niet alleen de beschikbare tijd, maar ook de focus op het realistische scenario brengt met zich
mee dat opschaling naar een worst case scenario niet wordt uitgewerkt
....er was geen enkele aanleiding van dit of dat, dus iedereen zat ook in zo’n standje. Dus je merkte ook dat het
worst case scenario niet echt was uitgewerkt. Ik weet niet wat anderen daar voor beleving bij hadden maar zeker
ik heb daar donderdag vanaf het begin totdat we uit elkaar gingen bijgezeten, het is helemaal niet uitgewerkt,
helemaal niks. Dat was ook niet erg, ik, maar ook anderen hadden het gevoel het loopt wel los. (Chef van Dienst)
Het vooral rekening houden met een realistisch scenario komt volgens een aantal betrokkenen
mede door de nadruk die door de driehoek gegeven is aan dat scenario:
Maar goed, we hebben ook constant vanuit het bestuur via de AC teruggekregen van: we gaan uit van een reëel
scenario en niet van een worst case scenario. En dat is ook, constant blij dat in je hoofd zien, want dat gebeurt
later nog een keer in het verhaal. Dat is vlak voordat het helemaal uit de klauwen loopt dat je vanuit het bestuur
het verwijt krijgt dat Haren veel te blauw is. Heel bijzonder en vijf minuten later gaat het mis en dan, dan is de
roep van: ja er moet veel meer blauw komen, snap je? Dus het is zo, maar dat is ook de keus die gemaakt is in het
bestuur, daar hebben wij echt last van gehad. (Lid SGBO)
22 | COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN