Breedte geneesmiddelenpakket - Index of

effecten, is het aan te bevelen deze toetsing vervolgens ook te
laten plaatsvinden voor andere onderdelen van de zorg, zoals
de hulpmiddelen.
4) Het iMTA-model kan alleen werken indien de te behandelen
indicatie als uitgangspunt wordt genomen. Eén indicatie kan
worden behandeld met verschillende therapieën, waaronder
geneesmiddelen maar bijvoorbeeld ook met hulpmiddelen. De
consequentie hiervan is dat de uitkomsten van het model niet
alleen gelden voor de in de vergoeding opgenomen
geneesmiddelen, maar voor het gehele verzekerde pakket.
5) Het voorgestelde iMTA-model staat niet haaks op de huidige
beoordelingssystematiek, waarbij de therapeutische waarde
van geneesmiddelen wordt vastgesteld. Hetzelfde geldt voor
de toekomstige ontwikkelingen hierin. Eén van de mogelijk-
heden om tot een betere kwantificering van de therapeutische
waarde te komen richt zich op de toepassing van het QALYconcept.
Het zou dus kunnen leiden tot een coherenter
beoordelingssysteem waarbij gebruik wordt gemaakt van
consistente meetmethoden. Mogelijk blijkt dit concept bruikbaar
voor de kwantificering van de therapeutische waarde,
maar zeker is dat niet.
6) Volgens de huidige farmaco-economische richtlijnen
ontbreken nog essentiële gegevens voor het iMTA-model. Het
nieuwe model kan in ieder geval niet voor 2005 worden
ingevoerd. Er dient dan eerst een oplossing te worden
gevonden voor het probleem dat, volgens de huidige farmacoeconomische
richtlijnen, niet voor alle geneesmiddelen de
kosten per QALY beschikbaar zullen zijn. Het geldt namelijk
alleen voor geneesmiddelen met een therapeutische
meerwaarde die gelijktijdig een farmaco-economische toetsing
in de vorm van een kostenutiliteitsanalyse (kosten per QALY)
ondergaan.
7) Indien het iMTA-model wordt gevolgd, is het uiteindelijk een
politieke beslissing om vast te stellen onder welke precieze
drempel van doelmatigheid, uitgedrukt in kosten per QALY,
een behandeling ingedeeld per categorie van ziektelast niet
meer behoort tot de noodzakelijk te verzekeren zorg.
8) Bepaalde aandoeningen uit de allerlaagste categorie van
ziektelast kunnen, vanwege onder meer co-morbiditeit en
contra-indicaties van de bijpassende geneesmiddelen, voor
specifieke subgroepen patiënten wel tot de noodzakelijk te
verzekeren zorg behoren. Volgens het principe van 'nee tenzij'
zouden die middelen toch moeten kunnen worden vergoed.
Vooralsnog is het kenbaar maken van afwijkingen van de
standaardindicatie, bijvoorbeeld door vermelding van de reden
van voorschrijven op het recept, of een systeem van
machtigingen daarvoor de aangewezen methode.
© CVZ, Amstelveen 27 april 2001