Management Scope 04 2007

eizenTekst Ivo
Weyel
Foto: Chivas
74 MANAGEMENT SCOPE
Te veel luxe?
Bestaat er zoiets als te veel luxe? Kan een mens een overdosis verwennen krijgen? Heeft een hotel soms te
veel sterren? Ja dus.
Het klinkt misschien vreemd, maar luxe kent zijn grenzen. Maar waar ligt de grens? In de huidige reiswereld
is een race aan de gang omtrent de zogenaamde - hip geformuleerd - überluxe. Voorbeeld: tot nu toe was
vijf sterren de hoogste categorie die een hotel kon krijgen. Het toppunt van luxe. Maar sinds onze normen
aangaande luxe verschuiven - we worden steeds verwender -, verlenen steeds meer hotels zichzelf een zesde,
en zelfs zevende ster om aan te geven dat ze meer comfort bieden dan andere. Maar waar is het einde? Het
lijkt een beetje op de sportieve wereldrecords die elk jaar weer opnieuw gebroken worden: op een gegeven
moment kan de mens toch eenvoudig niet sneller schaatsen, hardlopen of zwemmen op de honderd meter?
Maar zo lang ook daar geen top op lijkt te zitten, gaan hotels ook maar door en door. Zeven sterren: en dan?
Natuurlijk betaal je je blauw in zo’n hotel. Maar is het ’t waard? Nou ben ik persoonlijk dol op luxe. Maar ik
heb toch liever een mooie, intieme en overzichtelijke kamer dan eentje van tweehonderd vierkante meter,
waar ik aan het einde van mijn verblijf uren bezig ben om rond te lopen om te zien of ik niks vergeten ben.
Hotelkamers kunnen eenvoudig ook te groot zijn. En zit ik echt te wachten op een ‘kussenmenu’, waar ik
kan kiezen uit tien verschillende kussens? En sinds wanneer kan ik mijn eigen bad niet laten vollopen en heb
ik daar een badbutler (officiële term) voor nodig? Om nog maar te zwijgen van die andere, o zo handige
service die me laatst ten deel viel: een speciale dame om mijn koffer uit te pakken. Klinkt leuk en handig (ik
haat uitpakken), maar vind maar eens iets van je spullen weer terug. Ik ben gewoon mijn sokken bij mijn
onderbroeken te groeperen in een en dezelfde la, maar zij vond sokken typisch iets voor bij mijn schoenen
(kast 1), en legde mijn onderbroeken bij mijn broeken (kast 2), plaatste mijn aftershave en gezichtscrème op
de zogenaamde opmaaktafel in de kleedkamer (ook zoiets overbodigs bij een verblijf van een nachtje), en de
rest van mijn cosmetische spullen in de badkamer. Flatscreen televisie in de douche, twee man die je met de
Rolls-Royce van het hotel van het vliegveld komen ophalen (een is de chauffeur, de ander een servicemanager
die je handbagage draagt en je welkom heet en verder veel glimlacht en vraagt hoe de reis is verlopen), twee
keer een turn down service per dag (nauwelijks wakker, maken ze je kamer al ‘middag-klaar’ - wat dat ook
moge zijn -, om tegen vijven hetzelfde te doen voor de nacht).
Sinds wanneer heb ik een badbutler nodig?
Of in het vliegtuig: sinds je nu zowat bij alle maatschappijen in de businessklas de stoel helemaal languit
horizontaal kan platleggen, zoeken sommige (zoals Singapore Airlines) het nu in de breedte. Echt heel breed.
Ik kon mijn laptop naast mee neerzetten en mijn benen kruiselings onder mijn billen vouwen en nog bleef er
ruimte over. En zat ik daardoor lekkerder? Mooi niet. Het was eenvoudig te breed om mijn beide armen tegelijkertijd
op beide leuningen te leggen, waardoor schuin hangen het enige alternatief was. Het voelde ook
een beetje eenzaam, alsof ik op een romantische love
seat zat zonder lover. En omdat door die extra breedte
minder stoelen in de ruimte passen, zijn ze een stuk
duurder. Allemaal voorbeelden waar mijns inziens de
hang naar nog meer luxe overstag gaat. De hotelbutler
hoeft me echt niet daags voor mijn komst te
bellen met de vraag wat mijn lievelingsmuziek is zodat
hij wat cd’s op de kamer kan leggen (nooit van iPod’s
gehoord?), en ook niet wat mijn favoriete krant is (dat
zeg ik wel bij het inchecken). Overbodig gedoe. Ik
had nooit gedacht dat ik het met mijn schier onverzadigbare
hang naar luxe, ooit zou zeggen, maar heren
hoteliers en airlinebazen: enough is enough. Hoewel
het onder die kasjmier deken bij Emirates toch wel
een stuk zachter sliep dan onder het donzen dekbedje
van voorheen.
vooruitzien is…
risico's managen
Weten wat er speelt. Alert reageren. Transparant
zijn. Good Governance omdat u het wilt. Vanwege
de keus voor verantwoord ondernemen. Met oog
voor de menselijke maat. U weet wat uw mensen
drijft, zij weten wat goed is voor de onderneming. In
control zijn ter ondersteuning van betere resultaten.
Corporate Wellness als onderdeel van uw strategie
en waardecreatie.
Regel het. Met Corgwell.
Corgwell
De vooruitzichten ver vooruit…
———
profiel
Onafhankelijk dienstverlener Corgwell Group
formeert specifi eke kennis en kunde. Marktgericht
én procesgericht. Integer. Oplossingen ter
ondersteuning van uw resultaat. Inzet vindt plaats
in strategisch perspectief. Vorm: consultancy,
management, management recruitment, support
en products.
Corgwell lost en levert op.
———
www.corgwell.nl
t 030 63 55 444