Demografische ontwikkelingen 2010-2040 - Planbureau voor de ...

DRIE
Tabel 3.1
Demografische groeicijfers van de zes sterkst in bevolking groeiende stadsgewesten, 2010-2040 (2010=100)
Bevolking Huishoudens Eenpers.hh. 0-19 jaar 20-64 65+
Utrecht 123 123 126 123 109 195
Amsterdam 121 121 126 117 106 212
Den Haag 119 117 123 116 107 175
Zwolle 117 121 129 113 101 197
Tilburg 115 121 143 109 100 187
Breda 114 121 148 107 101 172
Bron: Bron: CBS/PBL (2011)
Tabel 3.2
Demografische groeicijfers van de zes minst sterk in bevolking groeiende stadsgewesten, 2010-2040 (2010=100)
Bevolking Huishoudens Eenpers.hh 0-19 jaar 20-64 65+
Arnhem 106 117 138 89 92 191
Rotterdam 106 112 127 99 96 167
Apeldoorn 104 114 142 98 86 177
Maastricht 102 103 110 101 95 125
Heerlen 91 100 123 78 78 148
Geleen-Sittard 91 99 134 85 74 155
Bron: CBS/PBL (2011)
westerse allochtonen. In de overige stadsgewesten zijn
deze aandelen veel geringer. In de centrale steden
Geleen-Sittard, Leeuwarden, Apeldoorn en Zwolle
bijvoorbeeld, schommelt het aandeel niet-westerse
allochtonen in 2040 zo rond de 10 procent.
Niet-westerse allochtonen gaan in toenemende mate in
de buitenwijken van de centrale steden en in de
suburbane gemeenten van het stadsgewest wonen.
Enerzijds weerspiegelt dit proces de voortgaande
opwaartse sociaal-economische mobiliteit van
allochtonen, anderzijds een realisering van latente
woonvoorkeuren van allochtonen. De segregatie van
verschillende bevolkingsgroepen in steden verloopt ook
in de toekomst en in toenemende mate langs sociaaleconomische
lijnen, al is de mate waarin zich een
dergelijke segregatie voordoet sterk afhankelijk van de
mate van menging van verschillende segmenten van de
woningvoorraad in verschillende buurten en wijken (zie
ook PBL 2010).
De vraag naar ruimte in de toekomst
De hiervoor geschetste demografische ontwikkelingen in
de Nederlandse stadsgewesten zijn van invloed op de
toekomstige vraag naar ruimte voor wonen, werken,
voorzieningen en mobiliteit. Vooral de consequenties
voor de vraag naar ruimte voor wonen zijn groot, zeker in
de stadsgewesten die in de komende decennia te maken
krijgen met een forse groei van de bevolking en van het
aantal huishoudens (en daarmee van de
werkgelegenheid).
Daarbij moet nogmaals worden benadrukt dat de
regionale verschillen in groei van het aantal inwoners en
het aantal huishoudens groot zijn, ook tussen de
stadsgewesten. Bovendien moet worden aangetekend
dat de onzekerheden in de prognoses aanzienlijk zijn,
zeker op langere termijn (zie hoofdstuk 1 voor een
beschrijving van deze onzekerheden; zie ook PBL 2011).
Sommige demografische ontwikkelingen (sterfte,
geboorte) zijn makkelijker te voorspellen dan andere
(migratie). Niettemin geldt voor de meeste
stadsgewesten een perspectief van groei. Van bevolking,
huishoudens en werkgelegenheid.
Ruimte voor wonen
Uitgaand van een suburbane tot gematigd stedelijke
woningdichtheid van 30 tot 50 woningen per hectare,
betekent dat voor een stadsgewest als Amsterdam, met
een verwachte toename van 150.000 huishoudens, een
uitbreidingsbehoefte van zo’n 3.000 tot 5.000 hectare.
Die uitbreiding hoeft overigens niet noodzakelijkerwijs
plaats te vinden buiten bestaand stedelijk gebied (op
uitleglocaties), maar kan ook plaatsvinden op tot
woongebied te transformeren bestaand stedelijk gebied
met een nu nog andere bestemming, zoals bedrijfs- en
haventerreinen (inbreiding). Ook in de stadsgewesten
Den Haag, Rotterdam en Utrecht is de
uitbreidingsbehoefte voor wonen groot. De totale
Toekomstige sociaal-demografische ontwikkelingen en de vraag naar ruimte in drie gebiedstypen | 65