SINGAPORE

opkomende branding, een rijzend getij, een gedreven wind,
groeiende rivier. Tenslotte kwam een melodie los, een hemels
lied, een zang, verheven en tijdeloos van melodische frasering,
soms oosters aandoend, soms weer van logische, westerse
aanspreekbaarheid. De ogen gesloten, met stralende gezichten
waarover tranen stroomden, liet men zijn hart in vrijheid zich
uitzingen, uitstromen zoals het wilde, uiting geven aan wat
geuit wilde worden. Daar stond een enorm volk zuiver met de
Heer te communiceren, tezamen zingend als een immens koor.
Wat ons zo diep ontroerde was, dat, ofschoon we schijnbaar
oeverloos voor ons uitzongen, het eenzelfde melodie bleek te
zijn, in verschillende toonhoogten, in eerste, tweede, derde,
vierde stem, maar één zang, dezelfde zang, logisch van
constructie en prachtig van melodie, boeiend en onaards, een
geweldig massaal gezongen lied. Nooit had ik zoiets eerder
gehoord, deze éénheid, deze verwantschap van melodie. Het
werd nog mooier toen een aanwezige beroemde
operazangeres, die met Gods Geest was vervuld, de microfoon
greep en de melodie zong, in een hoge prachtige sopraan. Het
was weer dezelfde melodie die iedereen op geheimzinnige
wijze scheen te kennen, die elk van ons vertrouwd scheen en
dat duidelijk gezongen wilde worden, een lied dat op hetzelfde
ogenblik geboren werd, ontstond, ingegeven. Dat is eigenlijk
niet vreemd, want er is sprake van één Heilige Geest Een
pianist zette zich aan zijn instrument, ook een organist aan de
zijne en begeleidden deze zang alsof het ingestudeerd was. Er
was een frisheid aan deze melodie, de spontaniteit van juist
geboren muziek, het was hartverwarmend heerlijk. Steeds
geweldiger zwol deze zang op tot op de spanten van het dak,
steeds warmer en krachtiger rees het lied omhoog, er kwam
zoveel hemelse glorie omlaag en zoveel kracht Gods vrij dat
de laatste zieken uit hun rolstoelen stapten en ook hun armen
29