SINGAPORE

moeilijk geval, zei hij. Het was een groot verdriet, waaraan hij
verder niet kon helpen. De enige zoon, een jonge man, was
krankzinnig stelden de artsen vast. Hij was erg depressief,
duister, vaak agressief en misdroeg zich, hij werd van tijd tot
tijd weer in een inrichting opgenomen. Zijn ouders waren
gelovige Christenen die zeer leden onder deze nood. Zij baden
de Heer voortdurend om uitkomst. Zij durfden de man niet
meer alleen te laten, hij was dikwijls gevaarlijk. Wij troffen de
man aan, onverschillig onderuit gezakt in zijn stoel, met een
duistere blik in de ogen. Het was duidelijk dat hij bezeten was
van boze geesten en niet krankzinnig; wat weten artsen van
bezetenheid van boze machten, van deze geestelijke
vervuiling, verontreiniging en beschadiging door inwonende
demonen. Wat een vernielingen hadden ze aangericht hier. Ik
sprak vriendelijk doch beslist tegen deze man en wat ik
verwachtte geschiedde: de machten in hem stelden zich direct
zeer agressief tegen mij op. Zijn weinige antwoorden waren
ontwijkend en vol verzet. De ogen van deze man ontweken
mijn ogen, hij was duidelijk bang voor mijn ogen. Ik vroeg
hem of ik met hem mocht bidden en sprak over Jezus, die hem
wilde helpen en genezen. Schoorvoetend stemde hij toe. Ik
legde hem de handen op, na hem met olie te hebben gezalfd
(de machten der duisternis zijn erg bang voor olie!) en begon
de machten aan te spreken in de Naam van Jezus. Ik brak de
ketenen van satan, de banden die deze man gevangen hielden,
stuk. Geen vragen werden hier gesteld, maar commando' s van
geloof, waarvoor zij gáán moesten. De machten verlieten hem,
één voor één, grommend, onwillig, maar ze verlieten deze
getourmenteerde man. Ik liet niet na, zoals ik gewoon ben,
daarop dadelijk de verlaten plaatsen, zetels, nesten, te dekken
met het Bloed van Jezus, zodat de duivels niet terug zullen
komen. De man was vrij! Hij was naar lichaam en geest
beschadigd en geschonden, daarom deelde ik hem de
49