SINGAPORE

stroom vanzelf weer te leven, zijn tongentaal ging voort, hij
begreep dat hij over deze taal kon beschikken wanneer hij
maar wilde. In vervoering sprak hij, staande nu voor het kruis,
de handen uitgestrekt naar zijn Heer, met tranen in de ogen.
Wat een heerlijk ogenblik, een heilig uur was dat in die kapel.
Ik liet hem een tijd rustig voortgaan met spreken zodat hij
begreep dat het werkelijk zijn eigendom was. Daarna legde ik
hem de handen op voor de Gave van vertolking van tongen.
Nu ook stapte hij uit in geloof en sprak een boodschap uit in
tongen voor ons beiden, vooral voor zichzelf, met de
vertolking daarvan in het Engels. Hij was zeer ontroerd, loofde
en roemde de Naam van Jezus Christus voortdurend. Er was
schroom in hem toen ik hem voorstelde in geloof ook de
volgende Gave uit de hand van de Heer te nemen, alles in
geloof. Hij vond profeteren, spreken vanuit de troon van God,
uit Zijn hart, een bijna te geweldige Gave, die hij zich
nauwelijks durfde toe te eigenen. Maar ik vroeg de Heer deze
man in dat uur alles te willen geven, hij had het zo nodig voor
zijn eigen geloofsleven en in de frontlinie van het kerkelijk
leven in Singapore. Hij stond daar met zijn armen uitgestrekt
voor het kruis in afhankelijkheid van zijn Heer. Ik legde hem
de handen op voor de Gave van profetie. In principe had hij
met de vervulling met de Heilige Geest alles ontvangen, de
ganse volheid Gods, maar het is overzichtelijker en duidelijker
om voor deze Gaven apart de handen op te leggen, zodat men
weet om welke zaken het gaat De bisschop begon te
profeteren, eerst kwamen aarzelend de volzinnen over zijn
lippen, maar allengs gedrevener volgden de woorden Gods, de
Geest inspireerde hem frequenter en sneller. Met zijn forse
stem sprak hij een wonderbare boodschap uit, een geladen
profetie. Terwijl zijn lippen spraken, luisterden zijn oren, het
was alsof een Andere, een Aanwezige buiten hem, binnen
hem, woorden sprak die nieuw voor hem waren, nimmer
56