SINGAPORE

adem lang vasthoudend boven de houtskool vuren met
speciale, gewijde wierookkruiden. Zij lijden niet de fysieke
pijnen die wij verwachten, zo te zien zijn ze ontstegen aan hun
fysieke bestaan, losgekoppeld zijn hun lichamen van de wetten
der natuur. Toch sterven elk jaar enkelen tijdens de
Thaipusam-processie, ze zijgen in elkaar en zijn onmiddellijk
dood, de verzwakking is te groot gebleken, de penitenties te
zwaar, misschien zijn de zo lang opgeroepen spanningen te
ingrijpend en nauwelijks verwerkt Vorig jaar waren er drie
doden. Een man sloeg aan het amok-lopen, pakte een kris en
doodde een toeschouwer langs de weg. Wanneer de
processiegangers tenslotte uitgeput en vaak voortgesleept door
hun vrienden en geloofsgenoten, het einddoel bereiken, de
Subramanian-tempel, worden rap de pijlen en naalden door de
priesters en helpers uitgetrokken, de wonden met as bestreken
en met vingers dichtgedrukt, deze genezen vanzelf, sluiten
zich willig in korte tijd, zonder infectie, bloedingen of andere
complicaties. De processiegangers gaan dan dodelijk vermoeid
liggen uitrusten tussen hun trotse familieleden en zijn zeer
gelukkig, ze hebben het weer volbracht, hun via dolorosa tot
het einde toe gelopen. Ze hebben hun aandeel gedaan en
verwachten dat de goden nu antwoord zullen geven op hun
vragen. Niet alleen worden deze processies gehouden uit
reverentie voor Siva en Subramanian, voor reiniging van hun
zielen, maar ook voor speciale wensen.
Zo liep chauffeur T. Narayanasamy, 38 jaar, de Thaipusam
mee, liet zich door 108 naalden en speren doorsteken, het was
dit jaar de vierde maal dat hij zijn kevada droeg. Hij zocht
genezing en verwachtte een wonder. Na drie Thaipusams te
hebben meegelopen, genas hij van een ernstige hartafwijking.
Hij had toen al 324 pijlen in zijn lichaam laten steken, toen hij
van de goden zijn genezing ontving. Ditmaal, zijn vierde
88