SINGAPORE

wentelen. Weer werd vrijwillig lijden op zich genomen, weer
die lange rij offerdieren die schuld poogden uit te delgen in
hun vlees, terwijl de omstanders weenden.
Er zijn tijdens de Thaipusamfeesten Hindoes die bij elkaar
komen in de voorhof van de Sri Mariarnman-tempel aan de
South Bridge Road, waar ze het vuurlopen beoefenen. Deze
tempel, waarvan de voorgevel gebouwd is als een pagode van
vijf verdiepingen, gevuld met kleurige beelden, heeft een
historie van 140 jaar. Vroeger was dit een houten tempel, in
1862 werd deze stenen tempel gebouwd, omdat er zoveel
brand uitbrak. In de voorhof is een greppel gemetseld van 8
meter lang en 2 à 3 meter breed, waarin blokken hout worden
gestapeld tot een hoogte van 1.5 meter. Deze blokken worden
in brand gestoken en gloeien lang na. De hoogte vermindert
steeds, tenslotte heeft de oppervlakte van het vuur dezelfde
hoogte als de begane grond, alleen witte as is boven het
grondoppervlak. Wanneer een windvlaag over de aslaag waait,
verspreidt deze zich en gloeien de blokken fel op, soms
vertonen zich daar vuurtongen op. Alles is van een zeer grote
hitte. De bladeren van de naburige bomen zijn zwartgeblakerd
en verbrand. In de omgeving van dit withete vuur is niet te
komen. Dat is het ogenblik van het vuurlopen. Omdat deze
dag een grote feestdag is, is de tempel vol mensen die naar
deze ceremonie komen kijken. Op mij maakt dit een duivelse
indruk, deze zelfvernietiging gaat nu te ver, hier zijn infernale,
demonische machten in het spel gebracht. Tegen deze hitte is
geen mensenvlees bestand. De hitte van het vuur in de . lange
greppel slaat ons tegen het gezicht, we zetten onze
zonnebrillen op tegen het verschroeiende licht. Op het
tempelplein bereiden de vuurdansers zich in alle rust voor, ze
hebben niet hetzelfde fanatisme in de ogen als de Japanse
zelfmoordpelotons in de oorlog, ze schijnen volkomen te
98