Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdamin bij de leden van de scene en het gevoel van veiligheid onder het politiepersoneel issterk toegenomen.e. In de tweede helft van de jaren negentig is een vierde peiler toegevoegd aan dedrie trajecten die hierboven worden genoemd. Het betreft het zogeheten Van Traa-teamdat zich toelegde op het opsporen van allerhande – niet direct zichtbare – crimineleactiviteiten. Geldstromen achter de lokale horeca en seksindustrie werden onderzocht en(nieuwe) investeerders werd de maat genomen. Het heeft geleid tot een afname van demalafide praktijken ‘achter’ de – geheel unieke – Wallenindustrie. Dit is belangrijk:criminele facilitering kan namelijk een krachtige motor zijn achter criminele(drugs)concentraties.f. De fysieke infrastructuur en het sociaal-economische signatuur van hetWallengebied zijn in circa twee decennia fors veranderd. Er wordt gesproken over“yuppificatie”. Dit resulteert in een dubbel verhaal. Aan de ene kant is er veel vooruitganggeboekt. Maar aan de andere kant zijn de eisen die bewoners en ondernemers stellenaan het veiligheidsniveau ook toegenomen. Hier komt bij dat de nieuwe bewonersbeschikken over de vaardigheden en kanalen om die eisen krachtig kenbaar te maken.We spraken ook politiefunctionarissen die nog lang niet tevreden zijn: het moet veiliger.g. Wat de opinie van bewoners en ondernemers betreft is het volgende van belang.Ze worden bijna dagelijks geconfronteerd met verslaafden en dealers: soms ook pal voorhun deur of winkel. Op vragen in de trant van “voelt u zich wel eens onveilig in uw buurt”of “hoe vaak wordt u geconfronteerd met drugsoverlast” scoort de buurt ongetwijfeld hoog– en dus ‘slecht’. Bij (straat)gesprekken met bewoners werd echter ook duidelijk dat zezich thuis voelen in hun volstrekt unieke woongebied en ook zien hoe de situatie isverbeterd, zonder dat ze in alle opzichten tevreden zijn. Dit betekent dat een standaardsurvey om veiligheidsgevoelens te meten begrensde waarde heeft voor juist dit gebied.Want als er één woord is dat totaal niet van toepassing is op Het Wallengebied, dan is hetwel het woord ‘standaard’.Uit de jaarcijfers 2003 van het Meldpunt Zorg en Overlast (voorheen MeldpuntBestrijding Extreme Overlast) blijkt dat slechts een beperkt percentage van de totaleoverlast drugsgerelateerd is. Van alle zogeheten ‘eenmalige’ klachten (N=194) betreft vierprocent drugsoverlast. Van zes procent van alle meldingen is drugsverslaving de oorzaak,een cijfer dat ten opzichte van 2002 - relatief gezien - met twee procent is afgenomen. 10h. Onverlet de afname van de drugscriminaliteit en drugsoverlast heeft hetWallengebied een blijvende aantrekkingskracht op dealers en verslaafden. Een verslaafdenoemde dit gebied zijn “huis zonder dak erop”. Deze aantrekkingskracht heeftverschillende achtergronden. Ten eerste telt het centrum een omvangrijk aanbod van(drugs)hulpverlening: zie schema 2.1. Veel hulpinstellingen bevinden zich in het gebiedtussen het spoor en de Singelgracht. De aangeboden hulp varieert sterk: vannachtopvang, mobiele methadonverstrekking en gebruikersruimten tot allerhandemaatschappelijk werk. Naast grote zorgverleners als de GG&GD, Jellinek, HVO Queridoen het Leger des Heils, kunnen gebruikers terecht bij kleinere organisaties zoals debelangenvereniging voor gebruikers MDHG of veldwerkers van Mainline en StichtingStreetcornerwork Amsterdam. Verslaafden kunnen gedurende de hele dag voor primaire10 Meldpunt Extreme Overlast, Jaarverslag 2003 ( www.centum.amsterdam.nl)12