Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente AmsterdamBestuursdienstc. Er worden momenteel ook veel verbalen uitgeschreven aan verslaafden dieoverwegend (visuele) overlast veroorzaken – en die maar weinig delicten plegen.Sommige hulpverleners zijn hier ronduit kritisch over en spreken over criminalisering vanoverlast. Ze stellen bijvoorbeeld vast dat er een groot tekort is aan slaapplaatsen voordakloze vrouwelijke verslaafden, maar dat sommige van deze vrouwen verbalen krijgenvoor slapen in de publieke ruimte: ‘terwijl algemeen bekend is dat mensen en zelfs dierenniet zonder slaap kunnen’. De politie wil weliswaar de overlast bestrijden, maar steekt erzo wel heel veel tijd en energie in. Ze zou dan ook graag zien dat de hulpverleningeffectiever optreedt tegen overlast: dat de hulpverlening overlast gevende verslaafden(vaker) van de straat haalt en niet politie en justitie. Veel politiemensen vinden dat dehulpverlening geen doorslaggevende invloed heeft op het gedrag van verslaafden: zohoudt de hulpverlening de overlast en criminaliteit te veel in stand. Voor groepenverslaafden die met het bestaande hulpverleningsinstrumentarium onvoldoende wordenbeïnvloed, moeten volgens een categorie respondenten nieuwe modaliteiten wordenbedacht: met een gedwongen opname in (afgelegen) zorginstellingen als optie. Er wordtgesproken over zorgboerderijen.d. Het is voor de politie moeilijk om systematisch en intensief op te treden tegendealpraktijken en tegen criminele drugsinfrastructuren. Dit komt deels door de grotenadruk die autoriteiten en politie leggen op de aangifteproblematiek. Drugshandel is nueenmaal een zogeheten consensual crime: het wordt met instemming van de klantbegaan en maakt in directe zin geen slachtoffers. We hebben hierboven reedsaangegeven dat de drugshandel nog talrijke perverse effecten heeft en mogelijk zelfs eenaanjager is van de toename van de drugsoverlast en drugscriminaliteit in Zuidoost,Oost/Watergraafsmeer en Zeeburg. Dat leidt indirect wel degelijk tot aangiftes.e. Criminele en overlastgevende verslaafden krijgen veel verbalen: een categoriestapelt de ene detentie op de andere en het ene gebiedsverbod op het andere. Ookstromen verslaafden het SOV binnen en inmiddels ook de opvolging daarvan (ISD) ofandere hulpverleningstrajecten. Respondenten signaleren dat het natraject te vaak slechtis verzorgd: verslaafden die zich net hebben herpakt (soms zijn ze zelfs afgekickt of veelminder gaan gebruiken) raken onnodig snel weer in allerhande problemen verzeild – meteen te grote kans op een terugval als gevolg. De aandacht voor deze nazorg dient aan de‘voorkant’ te beginnen, zo benadrukken respondenten van uiteenlopend signatuur: als eenverslaafde voor enkele kleine overtredingen enkele weken moet zitten komen met moeite– inclusief allerhande inspanningen van hulpverleners – opgebouwde verworvenheden(woonruimte, een uitkering, ingezette schuldsanering) weer te vervallen. Zo bijtenrepressie en hulpverlening (mogelijk support) elkaar, ook al wordt geprobeerd incasusoverleg onbedoelde effecten te voorkomen. Ook moet worden gelet op agressiefpushgedrag van dealers: zodra zij een ex-SOV’er ((straks ISD’er) spotten proberen zij erweer een – in hun ogen – ‘goede drugsklant’ van de te maken. Met alle maatschappelijkekosten van dien.f. De informatie-uitwisseling tussen politie en hulpverlening vertoont mankementen.Respondenten schrijven dit vrijwel zonder uitzondering toe aan te strikte wettelijke regels.We denken dat het echte probleem echter nog geregeld schuilt in gebrekkige informatie.Logischerwijs moet dan eerst dat probleem worden opgelost. Er wordt winst geboekt alser van arrestanten (verslaafden, dealers) dossieranalyses op wetenschappelijke leestworden gemaakt (zie ook 6.5). Een bijkomend voordeel is dat er dan meer informatie mag