Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdam• Lastige drugsklanten waarvoor het bestaande (support)instrumentarium geenuitkomst biedt. Dit is op zich nog een heel diverse categorie, met daarinloners (willen helemaal niet te maken hebben met bureaucraten), psychischgestoorden en zwaar criminele verslaafden. Zwaar criminele verslaafdenkomen in aanmerking voor de opvolger van SOV: ISD. Respondenten stellenvoor om ten behoeve van de allerlastigste psychisch gestoorde verslaafdenintramurale zorginstellingen in te richten, alwaar deze verslaafdengedwongen hulpverlening zouden genieten. Dit zou, afhankelijk van deprecieze invulling en van de vraag of het wettelijk mogelijk wordt gemaakt,goed kunnen uitpakken. We kunnen ons alleen niet voorstellen dat het omgrote groepen zou kunnen of behoren te gaan. Maar ook hier kan gelden:kleine aantallen, maar grote of aanzienlijke (gunstige) effecten (zie 6.5).e. Onder a. stelden we al vast dat in hoge mate wordt gezocht naar complexeoplossingen voor het drugsvraagstuk: met veel aandacht voor betere ketensamenwerkingen betere informatie-uitwisseling. Het gevaar bestaat dat zo allerhande relatiefeenvoudige en voor bepaalde verslaafden toch effectieve maatregelen naar deachtergrond verdwijnen. Zo hebben we gesproken met individuele hulpverleners die veeloog hebben voor wat verslaafden wel kunnen en die zoeken naar een eenvoudigdienstaanbod. Zo werd een kookproject in Zuidoost bijvoorbeeld weer gestaakt toen eenhulpverlener ander werk aangeboden kreeg. Andere hulpverleners zorgden er buiten deformele instanties voor dat een verslaafde automonteur en fietsenmaker af en toe auto’srespectievelijk fietsen ter reparatie aangeboden kreeg: bij gebrek aan beleidsmatigeondersteuning gebeurde dit zwart. Samengevat: street-level hulpverleners zienzelfredzaamheid onder verslaafden, ze bedenken eenvoudige diensten die daaropaansluiten, maar ze lopen daarbij vaak vast in het bureaucratische complex dat juist veeloog heeft voor wat verslaafden niet kunnen of verkeerd doen. Het gaat hen omkleinschalig pragmatisme – deels los van uitgebalanceerde ketensamenwerking.6.4 Hulpverlening en repressie: wisselwerking en spanningena. Het optreden van de politie is aanzienlijk repressiever geworden. Er worden groteinspanningen geleverd: in het bijzonder tegen zogeheten veelplegers, met name in hetcentrum. Het heeft ongetwijfeld bijgedragen aan ingetogener gedrag van (criminele)verslaafden in de binnenstad. Dit komt onder meer tot uitdrukking in de beweeglijkheidvan de scene in de binnenstad en in verdunning van de scene, onder andere (maar zekerniet alleen) door verplaatsing naar andere locaties. Deze toegenomen beweeglijkheidheeft ertoe geleid dat de kennis van de verslaafdenpopulatie in de binnenstad wel isafgenomen. Dit is lastig, omdat de persoongerichte aanpak van veelplegers actueleinformatie op individueel niveau vereist.b. De politie probeert veelplegers een zo onveilig mogelijk gevoel te geven: ze wilhen zo ertoe bewegen zich ingetogener te gedragen of in elke geval hun criminele kansenzo ver te verminderen dat de aangiftecijfers dalen. Dit laatste is een belangrijke maatstafvoor de politie. Het streven om criminele verslaafden en dealers een onveilig gevoel tegeven maakt deel uit van het justitiële scenario en het openbare orde en toezichtscenario(6.5): we geven daarbij ook toezichthouders een taak bij het vergroten vanonveiligheidsgevoelens onder criminele leden van de drugsscene.56