Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente AmsterdamBestuursdienstIndien dit de openbare orde en bestrijding van drugscriminaliteit dient, richt de politie zichook op verslaafden en vermeende of mogelijke dealers die nog net binnen de juridischegrenzen blijven of die niet betrapt kunnen worden. De politie laat merken dat ze alert is endat bij (aanhoudende) delicten of ordeverstoringen de pakkans groot is: overlast gevendeverslaafden en dealers dienen zich “onveilig” te voelen. Het Openbaar Ministerie geefthoge prioriteit aan het volgen en vervolgen van de drugsscene. Notoire veelplegersworden voor twee jaar geplaatst in een Inrichting voor Stelselmatig daders (ISD). 33SleutelopdrachtDe sleutelopdracht die de overheid zich bij dit scenario stelt, bestaat eruit dat dedrugsscene anticipeert op justitieel optreden. Dit betekent dat verslaafden zichingetogen(er) gedragen om ongewenste sancties te voorkomen: ‘ze voelen zich onveilig’.Ook bestaande dealers passen op hun tellen en nieuwkomers merken zo snel mogelijkwat de beroepsrisico’s zijn. Dit voorkomt een onnodig grote aanwas van dealers. Het isuiteindelijk de bedoeling dat verslaafden en (potentiële) dealers doordrongen raken vande stevige pakkans. Idealiter vermindert dit op middellange termijn de justitiële inzet vanpolitie en justitie: het aantal delicten en overtredingen dat is terug te voeren tot onnodiggrote criminele kansen zal dan immers afnemen. Dit is de justitiële paradox: bij gerichtjustitieel optreden neemt de anticipatie in de drugsscene toe en daardoor neemt idealiterde noodzaak af om telkens maar weer op te treden tegen mensen die dachten dat ze ertoch wel (weer) mee weg zouden komen. Daar staat een risico tegenover: justitieeloptreden laat in het slechtste geval de criminele gelegenheidsstructuren ongemoeid,waardoor het maatschappelijke nettoresultaat tegenvalt. Om die gelegenheidsstructurenaan te pakken zullen elementen uit alle beleidsscenario’s ten uitvoer moeten wordengebracht.Justitieel optreden dient al met al heel wat meer op te leveren dan het tijdelijk ‘van straathalen’ van lastpakken of drugscriminelen. Politiesurveillances en aanhoudingen worden indit scenario benut om informatie te verzamelen over de drugsscene. Het gaat daarbij ominformatie over tijden en plekken met drugsoverlast en drugscriminaliteit: in briefings enrapportages wordt door de politie informatie verzameld en vastgelegd die anderen(handhavers, toezichthouders, bestuur, zorg) gericht in beweging zet. Daarnaast wordenaanhoudingen en verhoren benut om informatie te verzamelen over de achtergronden vanverslaafden en van de drugshandel – en dus van criminele infrastructuren. In dit scenariowordt systematisch een wetenschappelijke dossieranalyse gemaakt vandrugsarrestanten. Dit kost weinig tijd en levert veel kennis op, te meer omdat onder eenwetenschappelijke regime de mogelijkheden tot informatieverzameling toenemen. Al dezeinformatie wordt door de politie(autoriteiten) benut om drugsproblemen tijdig bij partnersop de agenda te zetten. Dit is broodnodig: het drugsprobleem is te veel eenpolitieprobleem.33 Zeer actieve veelplegers: dat zijn personen van 18 jaar of ouder die over een periode van 5 jaren – waarvanhet peiljaar het laatste jaar vormt – meer dan 10 pv’s tegen zich zag opmaken, waarvan tenminste 1 in hetpeiljaar: richtlijn voor strafvordering bij meerderjarige zeer actieve veelplegers (w.o. vordering maatregel ISD),Staatscourant 27 september 2004, nr. 185, p. 12..