Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdamhulpverleners die hen nadrukkelijk aanspreken op hun gedrag op het publieke domein –en die mogelijk sancties verbinden aan verstoringen van de openbare orde. Zobeschouwd is ordehandhaving in dit scenario niet alleen een taak van politie en vantoezichthouders op het publieke domein, maar ook van hulpverleners.Tijdelijke stevige inzet van handhavers en toezichthouders in een begrensd gebied kanheel effectief zijn: de openbare orde wordt snel hersteld. Maar juist daarin schuilt ookweer een mogelijk nadeel: een gefixeerde inzet van een bepaalde hoeveelheid personeelin een beperkt gebied kan al snel tot ondoelmatigheid leiden als het werkaanbod afneemt.Een tegenmaatregel bestaat uit flexibele inzet in een groter gebied (buurt, stadsdeel,stad), al dient het toezicht op de desbetreffende locatie wel op een dusdanig niveau teblijven dat de bereikte resultaten worden vastgehouden.Toezichthouders en handhavers houden een eenvoudige maar informatieveincidentenregistratie bij die helpt bij het tot stand brengen van een gerichte inzet. Ditscenario voorziet in spoedige invoering van een dergelijke registratie.C. Het prestatiegerichte zorgscenarioDit scenario plaatst de maatschappelijke resultaten van (verslavings)zorg voorop. Hetdenkkader wordt bijgesteld: professionele interventies (een consult, nachtopvang) wordenbeoordeeld op de effecten op de leefomstandigheden van individuele verslaafden (o.a.gezondheid), maar uiteindelijk gaat het om het maatschappelijk effect daarvan. Ditbetekent dat hulpverleners zich verantwoordelijk voelen voor het maatschappelijk gedragvan hun klanten. Simpel gezegd: een bezettingsgraad van 99% van een nachtopvang isniet toereikend; het gaat ook om de invloed op het gedrag op straat. Om dit tebewerkstelligen ligt de regie van de zorg bij de (lokale) overheid: ze verstrekt geldstromenen verbindt voorwaarden aan de zorg die dus niet alleen wordt beoordeeld op basis vanoutput maar ook ten aanzien van outcome. Door het accent te leggen opmaatschappelijke resultaten wordt het noodzakelijk om goed samen te werken:hulpverleners onderling (onder andere nachtopvang, dagbesteding, gezondheidszorg) enhulpverleners met politie en toezichthouders (hoe gedragen onze klanten zich; watkunnen wij doen om het gedrag te verbeteren?).Vanwege het accent op maatschappelijke effectiviteit weegt in dit scenario bijaanhoudend wangedrag (ernstige verstoringen van rechtsorde en/of openbare orde;zelfverwaarlozing) het recht op zorg (de noodzaak tot zorg) en het belang van desamenleving zwaarder dan het recht op zelfbeschikking (vergelijk: Plan van aanpakverloedering en overlast 2005-2007). Dit is een trendbreuk die wel - in het kader vansubsidiariteit of maatschappelijke rechtvaardigheid – verplichtingen oplegt aan de(Amsterdamse) overheid om veel in het werk te stellen om dergelijke drastischemaatregelen zo mogelijk te voorkomen. Vergaande strengheid aan de ‘achterkant’ van hetzorgaanbod betekent met andere woorden wel dat er aan de voorkant alles aan gedaanwordt om teloorgang van individuele verslaafden te voorkomen. Dat gebeurt in ditscenario: daartoe maken we onderscheid tussen preventieve zorg en repressieve zorg.62