Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdammet dak- of thuisloosheid als gevolg, inclusief een verhoogd risico verslaafdte raken;• Er is spillover van drugssmokkel uit vooral de Antillen en Suriname naar destraatscenes, met name die in Zuidoost. Gewezen drugssmokkelaars worden(verslaafde) dealers: vaak venters of katvangers. Anderen raken al sneldakloos en verslaafd;• Het aantal marginale jongeren met schulden neemt toe in Amsterdam. Incombinatie met de in dit onderzoek vastgestelde verwevenheid tussenjongerenscenes en drugsscenes (straatscenes), neemt de kans toe dat hetaantal jonge dealers en verslaafden groeit. Te meer als wordt bedacht dat ineen straatleven het onderscheid tussen dealen en verslaving zo gering kanzijn.Bij dit alles moet worden bedacht dat een in kwantitatieve zin bescheiden aanwas nogaltijd veel problemen kan veroorzaken. 31 Immers, in straatscenes geldt: kleine aantallenveroorzaken grote en kostbare problemen.6.3 Informatie: over willen weten en kunnen veranderena. ‘Informatie’ was een sleutelwoord in veel interviews die we hebben afgenomen,alsook bij werkbezoeken. Het gaat respondenten daarbij met name om informatie op hetniveau van groepen en individuen en om het uitwisselen van informatie tussen met namehulpverleningsinstellingen en politie. De behoefte aan informatie komt in het bijzondervoort uit de behoefte aan maatwerk: interventies afstemmen op specifiekeomstandigheden van doelgroepen 32 en, zo mogelijk, van individuele leden ervan. Veelgenoemde doelgroepen zijn: verslaafde veelplegers, chronisch problematisch verslaafden(vaak wordt met name gedoeld op psychische storingen) en nieuwe gebruikers. Vanwegede hang naar specifiek beleid worden op deze driedeling allerhande specificatiesaangebracht: psychisch gestoorden; zwak begaafden; vrouwelijke verslaafden; dak- ofthuislozen; bejaarde verslaafden; niet-verslaafde dealers; verslaafde dealers; eigenverslaafden; verslaafden van buitenaf; zorgmijders en “zorghoppers” (verslaafden diestrategisch gebruik zouden maken van wisselende hulpverleningsinstellingen). Het idee issteeds dat er per groep (groten)deels specifieke interventies nodig zijn. Dit vergtinformatie op individueel niveau. Dergelijke informatie is voorhanden over de zogehetensupportcliënten. Het vereist ook informatie-uitwisseling en uitgekiende samenwerkingbinnen en tussen het repressieve complex (politie, justitie, gevangeniswezen) en hethulpverleningscomplex. Die samenwerking wordt vaak aangeduid als ketenaanpak: diemoet beter zo is ons veelvuldig op het hart gedrukt en dat vereist betere informatie eninformatie-uitwisseling. Veelal wordt daaraan toegevoegd dat privacybeperkingen moetenworden opgeheven. Hoewel dit allemaal zou kunnen, vallen er belangrijke kanttekeningenbij deze redenering te plaatsen. Hoewel we het belang van deze informatie allerminst intwijfel willen trekken, lijkt er welhaast sprake van een fixatie die deels ten koste gaat vanandersoortige informatie en kennis. We gaan hier in de drie volgende punten op in.31 Het kan natuurlijk wel zo zijn dat de aanwas of instroom geringer is dan de uitstroom (onder andereverslaafden die de stad verlaten of die overlijden).32 Doelgroepen vormen in sociologische zin eerder een categorie dan een groep.54