Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdamplaatsen. De reden voor deze beleidslijn is simpel: slapen is een elementairemenselijke behoefte;• Nachtopvang – met ook een aanbod van slaapplaatsen overdag vanwege hetleefritme van bepaalde groepen. Indien een verslaafde eenmaal gebruik maaktvan een slaapplaats overdag, wordt wel met drang het leefritme bijgesteld;• Opvangplaatsen voor vrouwen, met aandacht voor de bescherming vanvrouwen tegen mannelijke verslaafden;• Verstrekking van heroïne aan chronische verslaafden. In dit scenario wordt deletter van de wet nageleefd (vetrekking op medische gronden), maar er wordtniet omheen gedraaid dat het toch vooral gaat om de maatschappelijke effecten(minder overlast en criminaliteit)• Outreach-activiteiten, met bijzondere aandacht voor buitenslapers en voornieuwkomers in de drugsscene: het is een misverstand om te denken dat dedrugsscene verouderd en het probleem van ‘straatjunkies’ daardoor vanzelfverdwijnt – we hebben namelijk verschillende vormen van aanwas vastgesteld(zie 6.2 onder g). Dit wordt in dit scenario serieus genomen. Outreach-werkersproberen nieuwkomers zo snel mogelijk te spotten, waarna op individueelniveau wordt bekeken wat er staat te gebeuren. De maatregelen kunnen sterkuiteen lopen, van terugsturen naar het land van herkomst (illegalen) viaterugsturen naar goed willende ouders (gesjeesde student) tot aan opname ineen afkickprogramma.Ongewenste effecten die voorkomen moeten wordenOok het preventieve zorgscenario kent kwade kansen in de vorm van ongewensteeffecten waarop dient te worden geanticipeerd. De laagdrempelige zorg kan eenaanzuigende werking hebben op verslaafden en dealers van elders: andere buurten,andere stadsdelen en andere steden. De tegenmaatregel bestaat binnen Amsterdam uiteen goede spreiding van de opvang en komt tot uitdrukking in het beginsel datverslaafden zoveel mogelijk in eigen buurt of stadsdeel worden opgevangen. Dit wordtgebaseerd op een geografische visie op zorg. Dit betekent dat nauwgezet in kaart wordtgebracht van welke zorginstellingen verslaafden gebruik maken en wat daarvan het effectis op onder meer de openbare orde en rechtsorde. In dit scenario rust daarop geen taboe,omdat immers de maatschappelijke effecten centraal staan en omdat de overheid bereidis zo nodig nieuwe opvang in het leven te roepen. Nu rust hier nog wel een taboe op,omdat zorginstellingen nog te intern gericht zijn, sluiting van vestiging(en) vrezen en nietzomaar vertrouwen op het opstarten van opvang elders.Om een toestroom van verslaafden vanuit andere steden en landen naar Amsterdamse(verslavings)zorg te voorkomen, wordt de zorg gericht op Amsterdamse verslaafden.Hiertoe wordt een klantensysteem aangelegd en er wordt samengewerkt met andere(grote) gemeenten. Verslaafden van buitenaf worden (daar draaien we niet omheen)opgejaagd: justitieel en door toezichthouders. Er komt wel een repatriëringprogramma:verslaafden worden van de straat gehaald en zo mogelijk ondergebracht in eenzorgprogramma in de streek of gemeente waar ze vandaan komen.In het kader van preventieve zorg ontstaat onvermijdelijk een dilemma tussen aan deene kant de wens de zorg aan te laten sluiten bij behoeften en vaardigheden van64