Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente Amsterdamin behandeling genomen. Dit is tamelijk representatief. Deze 48 dealers zijn slechts eenbescheiden percentage van de dealers in het Wallengebied (onder meer omdat hetonderscheid tussen gebruiker en dealer diffuus is).c. Door het grote aantal aanhoudingen kent de dealerpopulatie op De Wallen eenhoog verloop: er is “permanente aanwas”. En: “Als je er één oppakt, staan er al weer tweeklaar”. Het aantal autochtone dealers is wel sterk afgenomen: “Je ziet ze nauwelijks nog”.Een vertrouwde categorie vormen de Surinaamse dealers ‘op leeftijd’: een categorieklanten koopt graag bij (één van) hen in. Er handelen ook jongere Marokkanen en andereNoord-Afrikanen: ze verkopen onder meer nep dope. Vooral onbekenden, in het bijzondertoeristen, tuinen hierin. Recent valt het bij de politie op dat het aantal jonge Antilliaansedealers – niet zelden illegaal en of als drugssmokkelaar naar Nederland gekomen –toeneemt. De vervanging van opgepakte dealers verschilt per categorie. VerslaafdeSurinamers nemen het handeltje van elkaar over: soms groeien loopjongens uit tot dealerof venter. Het vermoeden bestaat dat de rekrutering en vervanging van jonge Antilliaanseen Surinaamse dealers min of meer wordt georganiseerd vanuit Zuidoost.d. Vanwege de hoge pakkans wordt bij het dealen teamwork geleverd: er wordtsamengespannen om de politie te ontduiken. Dit brengt een zekere specialisatie entaakverdeling met zich mee: pakezels (die dope bewaren), uitkijkposten, runners dieklanten zoeken en bezorgers die dope overhandigen. Een geslaagde straatdealer laatzich zelfs ondersteunen door persoonsbeveiligers (onder meer tegen ripdeals). Het lijkt erook op dat wordt gewerkt met katvangers: verslaafde ouderen en jongelingen die inhanden van de politie mogen vallen, maar die ervoor zorgen dat de schakel achter deriskante kleinhandel uit zicht blijft. Sterker, die schakel profiteert van de tijd en energie diepolitie en justitie steken in het aanhouden en vervolgen van kleinhandelaren en hunhelpertjes.e. De grenzen tussen gebruiker en dealer zijn deels diffuus. Veel van destraatdealers bekostigen een eigen verslaving met hun drugshandel. Dit hoeft niet eensdrugsverslaving te betreffen, maar bijvoorbeeld ook gok-, alcohol-, of prostitutieverslaving.Verslaafden kopen soms een wat grotere hoeveelheid drugs in om met de inkomsten uitde verkoop hun eigen gebruik te financieren. Ook glijden straatdealers die niet van hunkoopwaar weten af te blijven af. Jonge Marokkaanse dealers gedragen zich soms macho– onder andere casual kleding - maar kunnen feitelijk een groot verslavingsprobleemhebben en (nagenoeg) aan de grond zitten.Een andere scheidslijn die niet zo scherp kan worden getrokken is die tussen echte en‘nep-dope’-dealers. Dit zijn namelijk deels dezelfde personen. Dealers stemmen hunverkoop af op de klant: een ervaren gebruiker krijgt goed spul (“anders raak je een klantkwijt”) en een argeloze toerist krijgt nepdope.f. Mobiele telefonie heeft de handel beweeglijker gemaakt. Vanwege ‘de tap’ belegtmen de deal vaak in codetaal – die de politie overigens deels ook beheerst. De handel isvanwege de repressie sowieso mobieler geworden. Zo wordt er bijvoorbeeld gedeald perfiets, ook net buiten De Wallen, soms op basis van een telefonische afspraak.g. Hoewel de marktprijzen in het centrum hoger liggen dan in andere stadsdelen ishet verschil te verwaarlozen bij kleine hoeveelheden. Voor grotere hoeveelheden loont hetnaar verluid nog steeds de moeite om af te reizen naar Zuidoost.18