Strategische drugsanalyse - Vier Amsterdamse scenes - Veiligheid

Gemeente AmsterdamBestuursdienstb. Er is in de eerste plaats beperkte informatie voorhanden over meer geografisch(gebieds)gebonden kennis. Het betreft dan onder meer de aard en omvang van depopulatie verslaafden en dealers in bepaalde buurten of stadsdelen. Zo valt op datrecente inventarisaties van Stichting Streetcornerwork Amsterdam een beeld hebbengeschetst van de scenes op en rondom de Dappermarkt en het Krugerplein. Ook is dekennis van de populatie(s) in het centrum afgenomen, mede door de dynamiek enafscherming in reactie op het strenge overheidsoptreden. Inventarisaties in Zuidoosthadden onder meer betrekking op de vraagkant: welke behoeftes leven er onderverslaafden? Het valt op dat er geen ‘drugskaarten’ voorhanden zijn waarop wordtbijgehouden hoeveel verslaafden gebruikmaken van welke voorzieningen, waar ze hetgrootste deel van hun tijd doorbrengen en hoe ze zich door de stad of door stadsdelenbewegen of verplaatsen. Respondenten signaleren dat het ontbreekt aan een“geografische visie”. Het gaat daarbij met name om de vraag waar verslaafden zichophouden, en waarom ze dat doen (o.a. hulpverleningsvoorzieningen of informelevoorzieningen), in welke mate ze overlast of criminaliteit veroorzaken en of dit zo zalblijven. De vervolgvraag luidt hoe het (repressieve en preventieve) beleid daarop kan enmoet worden aangepast. Inclusief de vraag of concentraties dan wel verplaatsingen medehet product zijn van dit beleid. En of dit een gewild of ongewild product is. Hierbij speeltonder meer de vraag hoe de hulpverlening zo kan worden gevestigd en ingericht dat hetin de hand werkt dat 1. straatscenes zich op een beheersbare manier verspreiden doordelen van de stad, en 2. hulpverlening ervoor zorgt dat concentraties van verslaafdengeen negatief stempel drukken op het lokale stadsleven.c. In de tweede plaats valt op dat politie en justitie meer zicht hebben op (criminele)verslaafden dan op criminele drugsinfrastructuren. Vaak kregen we te horen dat er voorelke aangehouden dealer zo weer twee nieuwe klaar staan, waarmee wordt bedoeld datdergelijke aanhoudingen nagenoeg geen invloed hebben op de drugsmarkt. Meerdererespondenten benadrukken dat verslaafden dealers aantrekken, en niet andersom. Ditverdringt de vraag naar de achtergrond of er toch mogelijkheden zijn om door middel vaninformatie en repressief beleid (een groei van) de drugshandel in Amsterdam te bestrijdenof te voorkomen – of in politietermen: tegen te houden. We denken dat dealers inverschillende Amsterdamse scenes momenteel al met al zoveel speelruimte genieten dathun praktijken (pushen onder kwetsbare groepen; smokkelaars en illegalen gebruiken,agressieve dealpraktijken; toe-eigening van publiek domein) in zich zelf extra problemenveroorzaken.d. Er is veel informatie verzameld over individuele verslaafden. Dat neemt niet wegdat we wel zogeheten creaming hebben vastgesteld: de hulpverlening richt zich opklanten waarbij de kans op vooruitgang het grootst lijkt te zijn. Anderen vallen buiten deboot en krijgen het predikaat “zorgmijder”. Dit is een bureaucratische term en volgenssommigen zelfs gedeeltelijk een bureaucratisch product. We onderscheiden grofweg tweecategorieën verslaafden die mijdgedrag vertonen:• Strategische mijders (met hieronder relatief zelfredzame verslaafden). Degang van zaken bij de hulpverlening werkt pragmatisch mijdgedrag in dehand: hulpverleners nemen verslaafden meer uit handen dan sommigen liefis (“Je mag nog niet eens je uitkering aanvragen. Alsof ik dat niet zelf kan”)en er zijn veel wachtlijsten en bureaucratische drempels. Zelfredzameverslaafden die best op bepaalde punten pragmatisch geholpen zoudenwillen worden, vallen nu te vaak (gedeeltelijk) buiten de boot. Het valt op dater weinig oog is voor wat verslaafden wel kunnen en dat er mede daardoorslecht zicht is op relatief zelfredzame verslaafden – waaronder bijvoorbeeldverslaafden met woonruimte in Dapperbuurt en Indische buurt;