De Grote Strijd tussen Christus en Satan door E. G. White

die waarheden voor zichzelf verstaan. God heeft de mensen een sterk fondament gegeven, waarop
ze hun geloof kunnen gronden.
Toch is het eindige verstand van de mens niet toereikend om de plannen en bedoelingen
van de Oneindige ten volle te verstaan. We kunnen God nimmer leren kennen door onderzoek. We
moeten niet trachten, met een aanmatigende hand het gordijn weg te schuiven, waarachter Hij Zijn
majesteit verbergt. De apostel roept uit: “Hoe ondoor- grondelik zijn Zijn oordelen, en
onnaspeurlik Zijn wegen!” We kunnen Zijn handelingen met ons, en de beweegredenen, die Hem
dringen, in zo verre verstaan, dat wij grenzeloze liefde en barmhartigheid kunnen ontdekken,
verbonden met oneindige macht. Onze Vader in de hemel regelt alles in wijsheid en gerechtigheid,
en we moeten niet ontevreden of wantrouwend zijn, maar ons in eerbiedige onderwerping buigen.
Hij zal ons zoveel van Zijn voornemens openbaren als ons goed is te weten, en voor wat daarboven
gaat, moeten we vertrouwen op de Hand, die almachtig, en het Hart, dat vol liefde is.
Terwijl God ruimschoots bewijs gegeven heeft om te geloven, neemt Hij nimmer alle
verontschuldiging voor onge- loof weg. Allen, die aanknopingspunten voor twijfel zoeken, zullen
ze vinden. En zij, die Gods woord weigeren aan te nemen en te gehoorzamen, voordat iedere
tegenwerping uit de weg geruimd is, en er geen gelegenheid tot twijfelen meer overblijft, zullen
nooit tot het licht komen. Wantrouwen aan God is de natuurlike uitkomst van het hart, dat niet
wedergeboren, en met zichzelf in strijd is. Maar geloof wordt door de Heilige Geest gewerkt, en
kan slechts bloeien naarmate het gekoesterd wordt. Niemand kan sterk in het geloof worden zonder
een vastberaden poging daartoe te doen. Het ongeloof neemt toe in kracht, naar mate het
aangemoedigd wordt; en indien de mensen, in plaats van de bewijzen te bepeinzen, welke God tot
schra- ging van hun geloof gegeven heeft, aan wantrouwen toegeven, en uitvluchten zoeken, zullen
ze onvervinden, dat hun twijfelingen hoe langer hoe meer bevestigd worden.
Maar zij, die aan Gods beloften twijfelen, en de verzekeringen van Zijn genade wantrouwen,
onteren Hem; en in plaats van anderen tot Christus te trekken, leidt hun invloed hen van Hem af.
Ze zijn onvruchtbare bomen, die hun donkere takken ver uitstrekken, en, terwijl ze het zonlicht
van andere planten wegkeren, die doen kwijnen en sterven in de koude van hun schaduw. Het
levenswerk van die mensen zal immer tegen hen blijven getuigen. Ze zaaien zaden van twijfel en
ongeloof, die een zekere oogst zullen opbrengen. Er is slechts één weg open voor hen, die in
oprechtheid wensen van twijfel bevrijd te worden. Laat hen in plaats van dingen, die ze niet
verstaan, te betwijfelen, en uitvluchten te zoeken, acht geven op het licht, hetwelk hen reeds
beschijnt, en ze zullen groter licht ontvangen. Laat hen iedere plicht vervullen, die voor hun
402